Çağdaş İran edebiyatının en büyük yazarı olarak kabul edilen (öldükten sonra) Sadık Hidayet'in, hüzünlü hayat hikayesinden derin izler barındıran ve İran'da yasaklanan ilk romanıdır. Hayatımda okuduğum en farklı, en sıradışı romanlardan biri oldu. Kitabı okurken anlatıcının zihin dünyasında karanlık bir yolculuğa çıkıyorsunuz, karanlık içindeki karanlığı görüyorsunuz. Sonra daha karanlık, daha da karanlık... Tedirgin edici, kasvetli bir yolculuk.
İki kısımdan oluşan bir kitap. İlk kısmın anlaması biraz zor ve yorucu bir yapısı var. Fakat ikinci kısmı okumaya başladığınız zaman yazarın ilk kısımda neler anlatmaya çalıştığını ve nasıl bir ruh haline sahip olduğunu anlıyorsunuz. Kitabı bir bütün olarak ele almak gerekli. Bir bütün olarak ele alındığı zaman ne kadar büyük bir eser olduğu ortaya çıkıyor. Sıradan bir yazarın yazabileceği nitelikte bir eser değil. Kitap okumayı seven ve alt yapısı olan herkese kitabı okumasını öneririm. İlk kısımda sıkılabilir hatta bir şey anlamayabilirsiniz fakat sabırlı olmanızda fayda var çünkü ilk okuduğumda yarım bırakmıştım bende.
Kitabı özümsemek için Sadık Hidayet'in hayat hikayesini de bilmek gerekir. Çok ağır depresyonlar yaşamış, 25 yaşında intihar girişiminde bulunmuş ve 48 yaşında kendi eliyle yaşamını sonlandırmış kederli bir ruh..
Spoiler
Yalnız ölüm yalan söylemez!
Ölümün varlığı bütün vehim ve hayalleri yok eder. Bizler ölümün çocuklarıyız, hayatın aldatmacalarından bizi o kurtarır.
NigRa 'nın başlattığı 
Sadık Hidayet etkinliğine ismimi yazdırdığımda kafamda beliren ilk düşünce 'Nasıl olsa Kör Baykuş'u okudum, bu vesileyle başka bir eserini daha okurum' şeklindeydi. Ancak daha sonra Kör Baykuş'un tek bir okumayla rafa
