yaşamlarına kendi elleriyle son verenlerin çıkmazda olduğu düşünülür. halbuki o eşik çoktan aşılmıştır. yaşamak için gerekli olan tek şey 'neden'lerdir. kötü de olsa, acı da olsa, yaşamayı zorunlu kılan nedenler... yüzleşebilecekleri en tehlikeli katmandır, boşluk. anlam yoktur orada. acı yoktur. görülecek bir hesap kalmamıştır. sakince ölürler; belki biraz fütursuzca.
kitaba ismini veren öykünün mizanseni bu konu üzerine oluşturulmuş. ancak geriye kalan on dokuz öyküde de bu temayı hissetmek mümkün; o tekinsiz boşluk. bazı yazarlar huzur kaçırmakta çok sanatlıdırlar. fleur jaeggy de onlardan biri.
Ayrıca suçu birisine yüklemem gerekiyor. Arkadaşımı o hale getiren birine. Yaşamını elinden alan birine. Onu nazik biri yapmaya çalıştılar. Dünyaya karşı uysal biri.