KAYNAR
Kaynar yüreğimde can çeşmeleri
Beyaz bir ülkenin ummanı kaynar
Kim verecek bana o memnû yeri
Mekân değil imiş, zamanı kaynar
Bin bir bahçe kurar rüyalarından
Ruhuma eş olur bütün varından
Dün bu güne gelir, gider yarından
Sultandır; kölenin fermanı kaynar
Şiir sermest olup akar derine
Ruhumu gömmüştür perdelerine
Sordum hayallerin yaşlı pirine
Dedi sende onun dermanı kaynar
Hüküm verildiyse yollar ayrıdır
Ne yakındır bana, ne de gayrıdır
Sanmayın içimi yakan sayrıdır
Ateş olur birden, dumanı kaynar
Bilmem ki kiminle hemhâldir yine
Bağlıdır sonsuzun kopmaz ipine
Bir gün dikilecek umut kapına
O’nda bir meczubun imanı kaynar