Olay örgüsü için köprü görevi gören ve fedakarlığıyla ödüllendirilmeyi hak eden adsız ve yalnız bir baş karakter. Adı yok çünkü sevdiklerimiz söz konusu olduğunda hepimiz bu yalnız başına mücadele veren adama dönüşürüz. O hepimiziz, bir isme ihtiyacı yok. Bu yalnız adam en sevdiğim Murakami karakteri oldu. (1Q84'ten sonra da böyle düşünmüştüm ama Norwegian Wood'un yeri ayrı tabii.)
Kuyu, kumandan, Subaru Foresterli Adam, Yüzü Olmayan Adam gibi birçok metafor mevcut. Yeni bir kitaba başlamayıp bir süre bunları irdelemeye çalışsam iyi olacak. Ve araştırmam gereken birçok tarihi olay: Kristal Gece, Anschluss, Nanking... Ülkesini Nazi Almanyası'yla aynı "başlık" altında ele alıp Japonya'nın savaş suçlarıyla yüzleşecek cesareti için takdir etmek gerekir Murakami'yi. Darısı özellikle bugünlerde çizgiyi iyiden aşmış Japon medyasıyla siyasetçilerin başına. Aralıklarla tekrar tekrar okuyacağım bir roman.
Tavsiye ederim~
