·
2.149 görüntüleme
Yazınızın benim için en dikkat çeken yeri, Dolgorukiy'in, sizin tarafınızdan nitelendirilen aptalliğıyla, Prens Mişkin'in Budalalığının kıyaslanmasıydı. Dolgorukiy'in aptalliğı, mantıksız bulduğunuz ülküsünden ileri geliyor sizin için. Buna söyleyecek hiçbir şeyim yok elbet. Fakat Prens Mişkin'in Budalalığı, uçuk kaçık fikirlere sahip olması ya da akılsızlıktan ileri gelen bir aptallık değil. Mişkin'in, ilişki içinde olduğu çevresi tarafından Budala olarak algılanmasının en önemli sebebi; değerlerini yitirmiş, ahlaksal deformasyona uğramış Rus toplumunda; iyiliği ve saflığı simgeleyen Prens Mişkin'in böylesi bir toplum nezdinde Budala olarak değerlendirilmesidir. Dolgorukiy'i pek tabii fikirleri üzerinden budala olarak değerlendiriyorsunuz. Prens Lev Nikolyevic Mişkin'i de kendi kişiliğinin özelliklerini yansıtmasi ölçüsünde değerlendirmeniz gerektiğini düşünüyorum.
Karamazov Kardeşler'lerde bir amaç vardı. O da yıllar önce ölen babasından intikam almak. Dostoyevski Karamazov Kardeşlerin babasını öldürdüğünde aslında kendi babasını hunharca öldürüyordu. Bu onun için karşı konulmaz bir istekti. Bilinçaltı bunu istiyordu çünkü, annesine kötü davranan, alkolik, bağımlı, şiddetvari yaşam felsefesini amaç edinmiş babasını öldürmek. Delikanlı da onun gibi bir amacı yok. Ama denizin altında, yerlerde dememenizi isterdim. Bir insan sürekli en iyiyi yapamaz. Ki Dostoyevski de onca travmaya rağmen en iyisini elinden geldiğince yapmıştır. Sevgilerimle.
Gerçekten benim için de Delikanlı, Dostoyevski seviyesinin epey altındaydı. Bitmesi için dua ediyordum okurken. Yine de bi kaç karakter tahlili yapmamı sağladı. Merak ederseniz incelememi okuyabilirsiniz.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.