Derler ya, insan asla doymak bilmez diye, yüzünü verirseniz ille de astarını ister diye. Bu sözler insanı kınamak için söylenir, oysa insan soyunun en büyük yeteneklerinden biri, onu elindekiyle yetinen hayvanlardan üstün kılan bir yetenektir bu .
Gerçek şu ki yaşarız ve sadece hayata dışarıdan bakamayız; yaşarız, ve felsefe ve sanat hayatımızı değiştiremez; yaşarız ve yaşayan şeylerden, doğum, değişim ve ölümden payımızı alırız; yaşarız ve hayatın taleplerini başımızdan savamayız. Bu kaçınılmaz gerçeklerle karşılaştırıldığında felsefe ve sanat sadece kısmi değil, aldatıcı bir kurtuluş olarak da görülebilir. Bunlar insanı hayattan uzaklaştırır, peki o yaşamaktan başka çaresi olmayan kimselere nasıl yardım edecekler??