"Bu hatıraları niçin yazdığımı sorsalar belki de hiçbir cevap vermeye lüzum görmem. Arzu ettim, yazdım. Diyelim ki bu da bir nevi çocukluktur."
Kitabın sonunda yazarımız kitabı bu cümleler ile özetliyor sanki. Kitap, Muallim Naci yani asıl adıyla Ömer Naci'nin 5-8 yaş arasındaki anılarından oluşuyor. Bu hatıraları yeniden yaşar gibi, çocuksu heyecan ve duygularla kaleme dökmüş yazar, okurken o duygular bize de yansıyor doğal olarak. Sevimli bir tarafı var kitabın ama bence edebi yönü kuvvetli değil. Ne dil bakımdan ne de içerik bakımından. Savruk bir anı anlatımı olmuş. Sokakta karşılaştığı köpekle anısından, bir anda babasının nasıl bir adam olduğunu anlatışına geçişi gibi. Anılarda bir bütünlük ve kronolojik sıralama yok yani. Yazar kendinin belki de en sevdiği çocukluk anılarını kendi için kaleme dökmüş olabilir, bir edebi kaygı yok çünkü anlatımda bariz bir şekilde.
Sözün özü hafif ve yorucu olmayan, sevimli, muhakkak kendinizle ortak noktalar da bulacağınız bir çocukluk anıları kitabı. Bu tarz bir arayışta veya meraktaysanız öneririm. Kesinlikle öneririm diyemiyorum bu sefer maalesef.
Keyifli okumalar.
