"Sokakta, bir dükkanda, kalabalık bir yerde durup herhangi bir adamın yüzüne bakarak hayatının hiç olmazsa bir kısmını hikaye etmek mümkündür, hulyasına kapıldım."
Kitabın içindeki üçüncü öykü olan 'Birahanedeki Adam' hikayesinin girişini yukarıdaki cümlelerle yapıyor Sait Faik. Ve bence öykülücüğünü bu düşünceyle oluşturuyor
