Merhaba yine güzel bir eserin daha sonuna gelmiş bulunuyorum.
Yazarımız Emil Mihail Cioran eserinde fanatizminleri inançları dinsel politik imanları çok sert eleştiriyor.
Felsefi bir eser sevenler okuyabilir. Ben okurken sevdim kitaptan bazı sözleri yazarak incelememi bitiriyorum.
Hayatla ölüm özünde birbiri kadar katlanılmazken ilkine ayrıcalık tanıyıp ikincisini neden reddettiğimiz başka türlü açıklanamaz. Hayat katlanılır şey değildir, ama gücünü bir gelenekten alır,hayatı kanla tanıyoruz oysaki ölümü asla tanımadan hatta tanımaya çalışmadan öğreniyoruz.
Kesin bir şey var hayatın hiçbir anlamı yok ama başka bir şey daha kesin sanki bir anlamı varmış gibi yaşıyoruz .
Hayat tehlikeli bir arenadır,ölümün ve tanrısallığı pençeleriyle kuşatılmıştır birinin ya da diğerinin kurbanı olarak düşene dek bu arenanın ortasında çırpınıp dururuz.
Yaşadığımız her şey de aşkta,hastalıkta umutta ve uykuda mücadele halindeyiz. Zira hiçbir şey bize düşmanlık olmadan gelmez, Kaderin öğeleri son nefesimize kadar dövüştüğümüz ve sayısız rakip güçtür — nefeste düşmanımızdır.
Keyifli okumalar herkese!
