120 sayfalık bir kitap fakat sindirerek okumak, verim almak için uzun bir vakte yaymakta fayda var.
Zira Cioran'ın ortaya attığı her fikirde bir müddet düşünme isteği duyuyorsunuz.
Ele aldığı her konunun karanlık yönünü irdeleyen ve bu şekilde köklerinden dallarına kadar inceleyen Ciaron'dan ütopya lehine şeyler duymayı ümit etmeyin.
Genel olarak ütopik fikirlerin dayanıksız yönünden bahsederken, ütopik eserler ve yazarlarına karşı da eleştirel yaklaşımda bulunuyor.
Alıntılar ve başlıklarla, bu ütopyalara, karşı düşünce üretiyor ve ne yazık ki genelinde de haklı durumda.
Rusya tarihini uzun uzadıya ele aldığı bölümde; Moğol istilası, Roma, Marksizm gibi bir çok alt başlığı bir arada ve dolu dolu bir şekilde ele almış.
"Geleneklerine yabancı bir ideolojiyi benimseyen ve onun özünü değiştiren muayyen bir büyüklükteki her halk, kendi ulusal alınyazısı yönünde büker onu; kendi yararına bozar, kendi dehasından ayırt edilmez bir noktaya getirir."
Rusya'nın benlik arayışındakini serüveninden bahsederken, çoğu toplumsal harekette görülen düşüşleri, sanrıları, inançları ve yanılmaları örneklemiş oluyor.
Özgürlük sancısı çeken toplumların, ütopyaya olan açlıkları
fakat tutunacak daha acı ve yersiz bir şeyin olmadığını satır satır anlattığı bu kitap, diğer eserlerine göre anlatım dili olarak daha sade, içerik olarak daha yoğun.
Burukluk kitabında hem kaygı, hem de şüphe ile yaklaştığı geleceğinin hiçliğini gerek metaforlarla, gerekse intiharı kurtuluş yolu olarak göstere göstere içimizi daraltıyordu. 
Çürümenin Kitabı'nda daha çok zihnin de tukenebilirligi, yalnız bir ruhun başı boşluğunu, madde ve tinin
