Sezen Gözde Demirci
@hellodolly
Psikolog
İzmir
İzmir, 21 Ocak
269 okur puanı
Ağustos 2016 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Zor kısmı kendimi affetmek değildi. Zor kısmı, kendimi affetmem gerektiğini düşündüğüm noktaya gelmekti.
Sayfa 357
Bir zamanlar yüzü yara izleriyle dolu birini tanımıştım ve ondan daha güzel bir insanla tanıştığımı sanmıyorum.
Ama kusursuz bir yüze sahip bir kadın tanıyorum ve onu bir daha görmek istemediğim zamanlar oldu.
Sayfa 320
Ölümü hepimizi eşit kılar
Sayfa 240
Okur Takip Önerileri
Kader bizi gizlice bir özgür irade yanılsamasının arkasına mı sürüklüyor bilmiyorum ama kendimden sorumlu olduğumu düşünmek istiyorum ve görünmeyen bir el tarafından yönlendirildiğim fikri beni rahatlatmıyor
Sayfa 142
Yarın yeniden düşeceksem tırmanıp çıkmanın ne anlamı var?
Sayfa 15
Her şey bir anıdan ibaretti.
Tanrıların ve insanların anısı.
Canavarların anısı.
Orada öylece uzanıp ölümü bekledi. Bense onun gülümsemesini bekledim.
Sayfa 293Kitabı okudu
Ördek gözden kaybolduğunda, Ölüm içinde keder gibi bir şey hissetti.
Ama işte, hayat böyle bir şeydi...
Sayfa 31Kitabı okudu
Çok uzaklarda göl görünüyordu.
Nasıl da sessiz ve tek başına öylece uzanıyordu.
"Ben öldüğümde böyle olacak demek" diye düşündü Ördek.
"Göl tek başına kalacak. Bensiz..."
Sayfa 21Kitabı okudu
"Üşüdün mü?" diye sordu ördek. "Seni ısıtmamı ister misin?"
Daha önce kimse Ölüme böyle bir teklifte bulunmamıştı.
Sayfa 14Kitabı okudu
Aslında bir an için kim olduğu unutulursa, Ölüm çok hoş birisiydi.
Sayfa 11Kitabı okudu
Eğer ölseydim annemin böyle gülümsediğini göremeyecektim...
Yalnız olmayı ben kendim seçtim. Kendimi dışlanmadığıma inandırmak için belki de...
"Aynı eve, aynı aileye aittiler ama birinin annesi vardı, öbürünün yoktu."
Sayfa 228Kitabı okudu
"En tuhaf fantezilerimde, sana göz kulak olmama müsaade ediyorsun. En çılgın hayallerimdeyse seninle ilgileniyor, seni koruyorum."
Sayfa 206Kitabı okudu