..boşluğa yüzlerce gölge sığabilir, belki binlerce ama bir kişinin yerini doldurmaya yetmez. Bunu seni kaybettiğim zaman anladım. On beş yıldır buraya hep aynı gün geliyorum. His şaşmaz. Her geldiğimde kendimden biraz daha buraya bırakıyorum. Yaşadığım, yaşayacağım Her şeyi bir kenara bırakarak bunu söylemekte hak buluyorum. İnsanın cicegi bir kere soluyor ve bundan sonra gül bahçelerine sahip olsa da hiçbirisi o kadar güzel kokmuyor. Bunu seni kaybettiğim zaman anladım. Seni kaybettiğim gün bütün bahcemi ateşe verdim. Yeniden inşası mümkün olmayan enkazlar ile sürdüm yasantimi. Bundan sonra o enkazın arasına bir mucize gibi ışık vurur mu, çorak topraklarıma yeniden bahar uğrar mı bilmem ama bunu deneyeceğim.
Hem bilir misin? İnsanın içinde doğumundan beri yaşadığı şeyler büyür. Eğer hayat sana güzel şeyler sunarsa için bahar bahçe olur, kötü şeyler yaşadığın zaman ise göğsüne bir taş oturur ve sen bununla baş edemezsen bu taş bir dağ olur.