Zeynep Sey 24 Eylül 1997 doğumlu Zeynep Sey, İstanbul Kültür Üniversitesi’nde Psikoloji eğitimi almaktadır. Ağustos 2013’te yazmaya başladığı Solucan adlı hikayesini sosyal medyada paylaşmış ve büyük kitlelere ulaşmıştır. Solucan serisinin Umut, Acı, Veda ve İz adlı kitaplarıyla okurların beğenisini kazanan yazar, Karaktersiz serisinin ilk kitabı olan Siyahın Buruk Tebessümü ile de başarısını perçinlemiştir. Karaktersiz serisinin ikinci ve son kitabı olan Mavinin Küçük Vedası ise yazarın basılı altıncı eseridir.
"Bana baktığında ne kadar acı çektiğimi göremeyen birinin hayatımda yeri olmamalı."
Adını çok duyduğum ve okumayı hep ertelediğim bir kitaptı. Okumaya başladığımda ertelememin bir hata olduğunu fark ettim ve burdan okumayı düşünüp okumayanlara sesleniyorum. Ertelenmeyi hak etmeyecek bir kitap. Oflaz ertelenmeyi hal etmiyormuş.
Işıl hayatındaki gerçeklerden kaçmaya çalışırken kendini anonim olarak dertlerini anlatabileceği bir uygulamayı yüklerken bulur. Kullanıcı adının dikkatini çektiği birine mesaj atar ve hikayesi başlar. Önce Oflaz'la tanışır, sonra doğru sandığı yalan dünyasıyla.
İhanetler ve sahte arkadaşlıklarla kaplanmış dünyası arasında boğulan Işıl'ın ellerinden tutan Oflaz kendisine bir söz verir. Işıl'ı bu yalan dünyadan kurtaracaktır. Ve bunun adımlarını atmaya başlar.
Kitap bana göre aşırı gerekesiz heyecan barındırıyordu. Oflaz hakkında hep bilinmeyen bir gerçek vardı ve çok merak ettiğimi söylemek istiyorum. Zaten eleştirdiğim nokta burası değil. Eleştirdiğim yer, her bölümün sonunda sanki diğer sayfada gerçeği öğrenecekmişiz gibi davranılmasıydı.
Ama gerçeği öğrendiğimde bütün yaşanılanlar o kadar anlamlı geldi ki gözüme beklediğime değdiğini hissettim.
Geç olmadan okumanızı öneriyorum o yüzden.
hm hm.
Bu kitabı basan, basmayı akıl eden her kimse bence dünyaya bir iyilik yapmak adına intihar etsin. Ben artık bu kitapları yazan ergenlere kızamıyorum çünkü sonuçta herkes yazmak isteyebilir ancak yazılan her şey basılmaz. Misal bu kadar kitap okumama rağmen neden ben kitap yazmıyorum çünkü yazar değilim. Yazar olabilecek donanımım yok. Eleştirebilirim ama yazmak ayrı bir meziyet. Fakat şu kesin ki yazsam bu kadar kötü yazamam. İstesem de bu kadar kötü yazamam. Saçma sapan alt metinsiz, mantık hataları ve zırvalıklarla dolu berbat bir şey bu. Yani yarım bırakmak zorunda kaldım çünkü bende kusma isteği uyandırdı. Bu kadar iğrenç bir kağıt israfını kitap haline getirmeye utanmayan yayıncılar bence gerçekten intihar etsinler. Yahu basacak şey mi kalmadı bu nedir? Bu ne saçmalıktır.
Yok efendim ailesi hanım kızımızı darlıyormuş da o da gidip ilk karşılaştığı çocuğa aşık olmak istemiş de bilmemneymiş... Düşünsene binbir zorlukla bir çocuk dünyaya getiriyorsun. Mamasıdır, bezidir vs. masraf ediyorsun. Okullara gönderiyorsun, yemeğidir giyimidir kuşamıdır çocuğa dünya kadar yatırım yapıyorsun açık zihinli bir birey olsun diye. Ondan sonra velet geliyor bu kitabı okuyor ve çok beğendiğini söylüyor. Bence bir anne, bir baba için en büyük utanç ve hüzün kaynağıdır böyle bir şey. "Çocuğum kitap okuyor" diye sevinemezsin bile. Çünkü çocuğunun okuduğu şeye kitap demeye bin şahit.
Rezalet. Olmaz olası...
Sayın Zeynep Sey yazmak elbette bir yetenek bunu herkes kabul eder.Zamanla yazdıklarının daha özgün bilgi değeri taşımasını diliyorum. Kitaplarını yaşının gençliğine veriyor, zamanla edebiyat dünyamıza güzel eserler vereceğini umut ediyorum.