Hakkında
Osman Cemal Kaygılı (d. 4 Ekim 1890, İstanbul – 9 Ocak 1945, İstanbul), Türk yazar.
Roman, hikâye, oyun, sözlük ve araştırma-inceleme türlerinde eserler yazmıştır. Yaşadığı dönemde edebiyat dünyasının dışında kalmış Kumkapı, Kasımpaşa, Samatya, Hasköy gibi semtleri; bu semtlerdeki sosyal hayatı; çingeneler, tulumbacılar, hovardalar, akşamcılar, külhanbeyleri gibi tipleri; meyhâneler, kahvehâneler, gazinolar gibi eğlence yerlerini, eserlerine malzeme olarak seçmiştir. Ahmet Mithat’la başlayan Hüseyin Rahmi ve Ahmet Rasim’le süren geleneğin son halkası olarak değerlendirilir. 1932’de tefrika edilen "Argo Lügatı" adlı eseri, Türkçe’nin ilk argo sözlüklerindendir.
1890 yılında İstanbul’da dünyaya geldi. Babası mahallenin bakkalı Mustafa Efendi, annesi Ülfet Hanım’dır. Orta öğrenimini Eğrikapı Merkez Rüştiyesi'nde tamamladıktan sonra Menşei Kuttab-ı Askeriye'yi (Askeri Kâtip Yetiştirme Okulu) bitirerek Erkan-ı Harbiye-i Umumiye dairesinde (1906), Kıtaat-ı Fenniye Müfettişliği kaleminde çalıştı (1909).İkinci Meşrutiyet’in ilânından sonra İttihat ve Terakki Fatih Kulübü’ne üye oldu. İlk yazısı Baha Tevfik'in Eşek adlı güldürü dergisinde yayımlandı. Yazarın bu dergide birkaç mizahî yazısı daha yayımlanır. Şebâb dergisinde e de mizahî manzumeler ve yazılar yazmaya başlasa da asker olduğundan bu yıllarda yazarlığı meslek edinemedi. 1912’de Tepebaşı Tiyatrosu’nda bir gösteride taşkınlık yapmasından ve Mahmut Şevket Paşa suikastına adının karışmasından sonra bir çok muhalif aydınla birlikte Sinop'a sürgün edildi. Sinop’ta üç yıl kaldı. Döndüğünde Kıtaat-ı Fenniye Müfettişliği’ndeki görevine devam etti.
I. Dünya Savaşı’nın başlamasıyla seferberlik ilan edilince bir süre kâtiplik göreviyle gezici tümenlerde bulundu. Hastalığı nedeniyle emekliye ayrıldı (1918). Geçimini sağlamak için pazarcılık, vapurlarda biletçilik gibi çok çeşitli işler yaptı. Geçimi için tiyatrculuk da yapan Osman Cemal’in ortaoyununda kavuklu, pişekar ve zenne rollerinde bulunduğu, karagöz oynattığı, çok sayıda taklit yapabildiği bilinmektedir. 1920 yılından itibaren devrin gazete ve dergilerinde yazılar yayımlamaya başladı. Sürgündeyken yazdığı ilk hikâyesi Çuvalcı Şeyhinin Halefi Alay dergisinde yayımlandı. 1921’de Güleryüz dergisinde O.C. imzasıyla hikâye ve mizahî şiirler yayımladı. 1922 yılında Aydede dergisinde yazmaya başladı. Asıl ünü Akbaba dergisinde yakaladı. Bazı yazılarında "Anber" takma ismini kullandı. 1923’te de ilk hikâye kitabı Altın Babası yayımlandı. Bunu diğer hikaye kitapları izledi.
Semih Lütfi’nin çıkardığı Zümrüd-i Anka’da (1923), daha sonra yayın hayatına giren Yıldız’da (1924), Papağan adlı mizah dergisinde (1924-1926) hikâye ve mizahî yazılar yazdı. 1928’den itibaren gazetelerde daha çok fıkra yazarı olarak tanındı. Sabah, İkdam, Payitaht, Alemdar, Akşam, Cumhuriyet, Yenigün, Son Saat, Vakit, Son Posta, Kurun, Haber, Açıksöz, Son Telgraf düzenli olarak yazdığı gazetelerdendir.
Cumhuriyetten sonra İstanbul İmam Hatip Okulu'nda, Çemberlitaş Ortaokulu'nda, Fener Kız Lisesi'nde öğretmenlik yaptı. 1926 yılında Leman Hanım’la evlenen yazarın bir oğlu oldu. Oğlunu üç yaşında iken kaybetmek onu derinden etkiledi. 1928 yılında Kaygılı soyadını aldı. Oğlunun ardından annesini, 1934’te eşi Leman Hanım’ı kaybetti. 1935’te ikinci eşi Sabriye Hanım ile evlendi.
1931’d Yeni Gün gazetesinde İstanbul’un Köşe Bucağı başlığıyla gezi yazıları yayımladı. 1932’de Haber gazetesinde "Argo Lügatı" adlı eseri tefrika olarak yayımlanmıştır. Bu eser, Türkçenin ilk argo sözlüklerindendir. 1935’te Tulunbacı Edebiyatı adıyla tefrika edilen halkbilim çalışmasını 1937’de kitap olarak yayımladı.
Midesinde kanser, ciğerlerinde verem tespit edilen yazar 9 Ocak 1945’te hayatını kaybetti.
Unvan:
Asker, Yazar, Tiyatrocu, Öğretmen
Doğum:
İstanbul, 4 Ekim 1890
Ölüm:
İstanbul, 9 Ocak 1945
Okurlar
38 okur beğendi.
1.016 okur okudu.
24 okur okuyor.
398 okur okuyacak.
16 okur yarım bıraktı.
Kitaplar
Çingeneler
7.9/10
Karagöz'ün Son Günleri
5.8/10
Uhreviler Diyarında Geceler
6.2/10
Eski İstanbul Akşamcıları
7.7/10
Aygır Fatma
6.8/10
Köşe Bucak İstanbul
7.6/10
Kovuk Palas’ın Esrarı
7.7/10
İstanbul'da Semai Kahveleri ve...
8/10
Sandalım Geliyor Varda
7.3/10
Argo Lugatı
10/10
Bekri Mustafa
7.8/10
Tekin Olmayan Kedi
0/10
Perili Bostan - Toplu Hikayele...
7.8/10
Akşamcılar
7/10
Sözler ve Alıntılar
“Kedinin canı balık istiyor ama ayağını suya sokmaya korkuyor.”
Sayfa 12 - Kuzguncuk tepelerinde baharKitabı okudu
Kedinin canı balık istiyor ama ayağını suya sokmaktan korkuyor.
Sayfa 12Kitabı okudu
Bu son yağmurlardan sonra tozu, kiri, pası temizlenen ve şimdi yukarıdan bakınca tatlı bir solukluk içinde yer yer pırıl pırıl yanan İstanbul’un bütün güzelliğini bir arada ve bir bakışta seyretmek isteyenler için Beyazıt Kulesi’nin tepesinden daha hoş yer olamaz.
Sayfa 44Kitabı okudu
Kusura bakmayın biraz dalgındır, sersemdir amma gönlü ganidir. Üryasında bir ördek görse ertesi gün fakir fukaraya bir sürü kaz dağıtır.
Sayfa 54Kitabı okudu
Ne bir ses ne bir nefes!
Sayfa 13Kitabı okudu
İletiler
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları Türk Edebiyatı Klasikleri Serisi
bu yıl 
F. Suna KOÇYİĞİT suna hanım’ın heveslendirmesiyle 
Sinem Aytop ile klasikleri okuma kararı aldık. kendim için liste hazırlarken güncel liste eksikliğini fark ettim. eksikliği gidermek için buradan da paylaşıyorum.
1) kuyruklu yıldız altında bir izdivaç 
Kuyrukluyıldız Altında Bir İzdivaç / hüseyin rahmi gürpınar 
Hüseyin Rahmi Gürpınar
2) mürebbiye 
Mürebbiye / hüseyin rahmi gürpınar
Sizce hangisinden başlamalıyım?
Üzücü olaylardan sonra kitaba elimiz çok gidemedi. Sonra toparlandım bu sefer de kendi kitabımı çıkarmanın heyecanıyla aldığım kitapların kapağını pek açamadım. Oysa geçen yıl sonunda ne güzel kitap listeleri hazırlamıştım. Hedefe çok gidilemedi. Listemde olmazsa olmazları sona sakladim aldım ama paketler yeni senede açılacak, okunacak, alıntılanacak bir güzel...Aldıklarımı şöyle listeyeyim;
Cerrah
Algernon'a Çiçekler
Cadının Yüreği
İlber Ortaylı Seyahatnamesi
Köşkteki Esrar
Yeşil Peri Gecesi
Bir Deliler Evinin Yalan Yanlış Anlatılan Kısa Tarihi
Çokgözlü Mavi
Unutma Beni Apartmanı
Dokunmadan
Bavula Sığmayan
Ölemiyorum Kütüphanesi
Perili Bostan - Toplu Hikayeleri 1. Cilt
Eşekli Kütüphaneci
Göğü Delen Adam
Bir Maniniz Yoksa Annemler Size Gelecek
Kan Gölü
Kapak Kızı
Leyla'nın Evi
Kemik Bahçesi
Ruhundaki Zehirle Yüzleş
Artık Hiçbir Yer Ev Değil
Taş Kâğıt Makas
Bayan Peregrine'in Tuhaf Çocukları
Yorumlar ve İncelemeler
“Kedinin canı balık istiyor ama ayağını suya sokmaya korkuyor.”
Diyor kitabında 
Osman Cemal Kaygılı
Karagöz'ün Son Günleri Eski İstanbul’un semtlerini ve insanlarının anlatıldığı güzel bir eser.
Çok severek okudum. Herkese naçizane tavsiye ederim. Şimdiden keyifli okumalar dilerim.
Arka Kapaktan Alıntı:
OSMAN CEMAL KAYGILI, 1890’da İstanbul’da doğdu. Askerî kâtiplik ve öğretmenlik yaptı. Mahmut Şevket Paşa suikastına adının karışmasından sonra birçok yazarla birlikte sürüldüğü Sinop’ta üç yıl kaldı. Geçimini sağlamak için birçok farklı işte çalışan yazar, 1920’lerde mizah yazarlığıyla tanındı. Sonraki yıllarda Sabah, İkdam, Cumhuriyet gibi gazetelerde köşe yazarlığı yaptı. İstanbul kültürüne dair çeşitli yazı dizileri yayımladı. Roman, öykü, sözlük, deneme gibi farklı türlerde eserler veren ve zengin folklor bilgisinden kuvvet alarak eski İstanbul kenar mahalle hayatını eserlerine başarıyla taşıyan Osman Cemal Kaygılı, 1945’te öldü.
240 syf.
9/10 puan verdi
Lacivert Klasikler sayesinde tanıştığım bir yazar oldu Osman Cemal Kaygılı... Öncelikle benimle aynı şekilde bu kitabı okumayı düşünenlere veya listesinde bu yazardan bir kitap bulunduranlara yazarımız hakkında birkaç bilgi vererek başlamak istiyorum.
Yazarımız 1920 yıllarında mizah yazarlığıyla tanınmış. Daha sonrasında ise birçok farklı gazetelerde köşe yazarlığı yapmış ve İstanbul kültürüne dair çeşitli yazı dizileri yayımlamış. Aynı seriden olan Karagöz'ün Son Günleri'nde de aynı temayı ele aldığını varsayıyorum. Hatta Türkçe'nin ilk argo sözlüklerinden biri olan 
Argo Lugatı adlı eseri de tefrika olarak yayımlanmış. Midesinde kanser ve ciğerlerinde verem tespit edilen yazarımız 1945'te hayata gözlerini yummuş.
Kitaba gelecek olursam; İstanbul'un değişik semtlerini anlatan 10 farklı öyküden oluşan kısa bir kitaptı. İstanbul trafiğinde toplu taşıma kullanırken bu kitabı okumak da ayrı bir ironi oldu benim için diyebilirim. Eski İstanbul'u her ne kadar siyah beyaz fotoğraflardan görebiliyor olsak da yazarın betimlemeleri sayesinde gözümde çok renkli bir şekilde canlandı.
Dili ise yoğun değildi ve herhangi bir karmaşıklık içermiyordu, oldukça açık ve anlaşılırdı. Yazarın kalemine alışık olmamama rağmen kolay bir şekilde okudum ve alışmakta hiçbir sıkıntı yaşamadım.
Kitap okumaya sadece trafikte zaman bulabiliyorken ve okuma isteğim de yokken oldukça iyi geldi bu kitap bana. Bu tarz kitaplar okumadığım için yazarın diğer kitaplarına şans verir miyim bilemiyorum ama kötü de diyemeyeceğim. Özellikle bu tür kitapları okumayı sevenler mutlaka beğenecektir diyebilirim.
Keyifli okumalar.
