Selamlar. Zweig ne yazsa okurum dediğim bir yazar. Bu kitabı da senelerdir kitaplığımda ve artık okumam gerektiğini düşündüm. Bu kadar bekletmeyi hak etmeyen çok güzel bir kitaptı, keyifle okudum.
Zweig, kitaplarında psikolojik tahlilleri çok iyi gösterebilen, psikolojiye de meraklı olan biridir. Onun bu merakı eserlerine mükemmel yansıyor ve hangi kitabını alırsanız alın içinde karakterlerin ruh hallerine, psikolojik tasvirlerine kendinizi kaptırıyorsunuz. Bence kaleminin başarısı da buradan geliyor..
Bu kitabında ise ruh halinin değişimlerini gözlemlediğimiz Avusturya Macaristan ordusundaki bir subay. Bu subay daha kitabın başlarında, tayinle gittiği bir şehirde bu şehrin zengin bir ailesiyle tanışıyor. Bu aileye sık sık giden ve kendini sevdiren subayımız, bu ailenin felçli, yürüyemen kızı Edith ile duygusal bağ yaşıyor. Hissettiği bir acıma duygusu mu yoksa gerçekten arkadaş olmak için mi bu bağ güçleniyor? Kitabın tam da kalbi burada atıyor aslında. Bir adamın vicdanı karşısında nasıl ezildiğinin, acıma duygusuyla hayır diyememenin nelere sebep olduğunun mükemmel anlatıldığı bir kitap. Hiçbir yerinde sıkılmadım ve sayfaları hevesle çevirdim. Zweig'in kalemini seven herkes bu kitabını da sever. Şimdiden keyifli okumalar diliyorum. :)
Alıntı "Vicdan bildiği müddetçe hiçbir suç unutulmaz!"
