"Cesaret, dedi Camier, birazdan lanetliler istasyonuna geliyoruz, çan kulesini görüyorum.
Tanrı'ya şükür, dedi Mercier, artık dinlenebileceğiz."
Mercier ile Camier bir yol hikayesi. Ama bu yolculuk yaşam yolculuğu. Yol yaşam, Mercier ile Camier ise yolcu. Yolcular da bir garip bu yolculukta. Mercier Beden, Camier akıl bu yolculukta. Ya da tam tersi ne fark eder.Birbirine öylesine bağlı iki yolcu. Mercierin olduğu yerde Camier, Camierin olduğu yerde Mercier her zaman var. İlişkileri dostluk ve düşmanlık üzerine. Kararları hep beraber verip hep beraber yanılıp hep beraber varoldular. Kolay olmadı tabii kararları hatta bazı bazı Beden ayrı arzuladı, akıl ayrı arzuladı ama gittikleri yere biri diğerini bırakıp gidemedi. Farazi ayrılmaları da olmadı değil. Bazen daha girişken olan Beden Akılı şöyle bir bırakıp keyfime bakayım dedi ama çok sürmedi sefası cefaya döndü ve Akıla geri döndü. İki yoldaş Akıl ile Beden, Camier ile Mercier sıkın dişinizi elbet gelecek size de ebedi istirahat günleri.
Muazzam, okuduğum en iyi kitaplar arasında kesinlikle .
