Kısacık ve bütün aforizma kitaplarında olduğu gibi günlerce konuşulabilecek cümlelerin inildikçe manayı yükselten basamaklarında bir bir tökezlesem de, hep mahzende yer alan serinliğe hevesle koştum. Acaba bunu nerede dile getirdi, hangi örgünün ve kurgunun hüzmesiydi diye merak eden arkadaşların aksine ben, alıntının kendi özgün kalıbıyla bile dahiyane bir zenginlik, muazzam bir öz taşıdığını düşünenlerdenim. Şöyle ki, bir ifadenin sizin ufkunuzda nasıl bir ayrıcalığa bürüneceğini bazen siz dahi bilemezsiniz...
Bilge Austen, içinize seslenmeyi her çağda sürdürsün efendim.Keyifle okuyun.