Merhabalar..
Ekseriyetle Coelho'nun kalemini severim, edebi olarak da anlatım yalınlığı olarak da aynı kalite Casus'ta da devam etmiş. Ama romanın konusu için, maalesef aynı şeyi söyleyemeyeceğim... Ve dahi aynı nezaketi gösteremeyeceğim...
Kitapta en çok dikkatimi çeken, Batı zenginliklerine (!) gereksiz yapılan bir dizi övgüydü. Misal şu demir yığını Eifel Kulesi. Belki ismini dahi doğru yazamadım. Yazar kitapta güzelliğini anlata anlata bitiremedi. Benim için bir demir yığınından başka bir şey değil. Dünyada bu kadar zenginlikler varken bir demir yığınına bu kadar hayran olmak, Batı'ya bu kadar öykünmek, bu gereksiz Batı hayranlığı, bu gözü körlük nedendir hiç anlamıyorum.
Ahlaksızlık, zina, para karşılığı bedenini satmak sanki çok matah bir şeymiş gibi gösterilmiş. Asla inançlarımla uyuşmayan, acayip lakayt bir kitaptı.
Son sayfalara doğru kitapta şöyle bir konuşma geçti:
"Batı'nın üstün ilerlemesi (!) 10 adamın yaptığı işi, bir makinanın yapması, yani insanları topraklarından sürmek, üzerinde kiracı oldukları yerden dahi onları atarak insanları beş parasız, aç-susuz, evsiz barksız bırakmak." İşte Batı'nın üstün ilerleme dediği şey bu!
Yazar, kitapta resmen Batı misyonerliği yapmış. Batıyı övdükçe övmüş, Doğu'yu yerdikçe yermiş. Kitaptaki karakterin kendi ülkesine tiksintiyle bakmasını yansıtmış okuyucuya.
Coelho severdim evet... Taa kii, bugüne kadar...
