Büyük bir heyecanla okudum. İkinci kitap öyle bir yerde bitmişti ki! Acotar serisi karakterlerini görünce evde bir 10 dakika çığlıklar eşliğinde koşuşturmuştum. Alev ve Gölge Hanesi, diğer kitabın kaldığı yerden devam ediyor. Bryce cehenneme gitmek yerine acotar dünyasına iniş yaptı ve her ne bekliyordum bilmiyorum ama -belki beklentilerim çok yüksekti- bu kısımda hayal kırıklığı yakamı bırakmadı. Yine de sevdiğim diğer iki serisinden tanıdık şeyler okumak, isimler görmek güzeldi tabi. Savaşın kaçınılmaz olduğu açıktı bu kitapta. Asteriler ve diğer düşmanlar ile mücadeleler derinleşiyor. En nihayetinde her şeyin çözüleceğini ve büyük bir savaş olacağını kitap size adım adım gösteriyor. Heyecan hep yüksek, oldukça sürükleyici bir kitap ki bence serinin en iyi kitabı! İkinci kitapta olduğu gibi farklı konuların etrafında savrulmadık, şükürler olsun. Maas, karakterlerini güçlü ama kusurları olan mükemmel olmayan bireyler olarak yaratıyor yine. Bazı karakterlerin varlığı ise anlam bulamadı benim için. Bazı anları okumaktan yorulsam bile heyecanım hala aynı seri için. Şaşırtan, sevindiren bol bol tüh ya dedirten bir kitaptı. 900 küsür sayfa okumaya değer Ruhn gerçekten muhteşem bir karakter. Bryce ve Hunt bazen fenalık geçirtiyor bana gerçi, o cephede değişen bir şey yok. Doğan kitap hemen Bryce ge Danika hikayemi de göndermişti ki açıkçası ne olduğunu tahmin ediyordum zaten.
