Sonbaharı bu belki de aşkın
Alışmak çok zor, ah, bu yalnızlığın
Yalana döndü, kurtulamadım
Farkında olmadan sana alıştım
Sen başka yerde
Ben başka yerde
Soluyoruz, vay aman
Başka dünyada
Başka rüyada
Yaşıyoruz o zaman
Hayatın kendisi bu
Her şey varmış içinde
Yollar ayrılıyormuş
Deli gibi sevsen bile
open.spotify.com/track/4dvdvVk9p...
Ben her sabah kalktığımda düşüyorum bir boşluğa
Ne yazıyorsa alnımda, s en yoksun hiç yanımda
Anlamazlar hiç halimi
Kim ne yapsın derdimi
Bilmezler özlediğimi
Yazmıyor ki alnımda
İstanbuldayım
Takılıyorum
open.spotify.com/track/5yzNcTwTV...
Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar?
Bakışlarında beni dinlendiren bir şey var;
Kıyısındaymış gibi en sakin denizlerin...
Gözlerine bakarken
Güneşli bir toprak kokusu vuruyor başıma,
Bir buğday tarlasında, ekinlerin içinde
Kayboluyorum...
Yeşil pırıltılarla uçsuz bucaksız bir uçurum,
Durup dinlenmeden değişen ebedi madde gibi gözlerin:
Sırrını her gün bir parça veren
Fakat hiç bir zaman
Büsbütün teslim olmayacak olan...
Gizlice düşündüğüm,
farkedilmesinden korktuğum
hakikat sen miydin,
yoksa ben, hatırasızlığı,
boşluğu, en ucuz şekilde,
sırtımdan korkakça,
hiç bir teşebbüste
bulunmadan
birden bire atmak için
yine hayal mi kuruyordum.
Bu durumda ona bakmak zordu. Huzursuz kımıldayarak ondan kurtulmaya çalıştım. Fakat bakışımı tutmuştu, ondan ayrılamıyordum, tanışmıştık bir kere. Tekrar karşılaştığımız takrirde, sorularını, ikinci kez tekrarladığını bilerek, düşündü mü der gibi, başkalarının öğrenmelerine duyulan güvensizlikle, yine alay ederek tekrarliyacağını düşünüyordum. Fakat umulmadık bir anda başka, herhangi bir şeyle ilgilenmeye başladı... Birden sahipsiz kalmıştım. Bakışım, yere paralel durmak zorunda bulunan, fakat içindeki sertlik süratle yumuşayan bir bakır tel gibi eğiliyordu boyuna. Durumun saçmalığını kavrayıncaya kadar bir an bocaladım. Bu belki de devam edecekti ama, seni hissettim. Evet, bakıyordun, yanılmamıştım...Bunu hissetmemden ne kadar önce başlamıştım bilmiyorum ama, bakışlarımız karşılaşınca kaçtın, önüne döndün...ve dönmen için zamanın vardı. Fakat dönmemiştin. Omuzlarından bana dokunup kaldığını anladım.
Hiç beklemiyordum,
birden kadın bana çevirdi bakışını.
Tanrım ne büyük bir merak içindeydi
bu bakış.
Durmadan sormaktaydı.
Hayattan ne beklediğimi sormaktaydı...
Günü birlik yaşama içinde elde edilebilen sayısız imkanlar kaçırmıştı
Yine de biri çıksa,
nasılsın dese
alışkanlıkla iyiyim diyeceğim.
Kederli olduğumda söylenemez zaten.
Buna sebepte yok çünkü.
Ne taze bir ölüye sahibim,
ne felâket
geçirenlerim var.
Dedim ya oturuyorum öylece.
İyi ki etrafımda kalbimi tanıyanlar yok.