Alıntınıza, çok önceden yazmış olduğum şiir çok uyuyor 😀
Bir zamanlar neşeyle parlayan,
Her bir tebessüm, umutla doluydu.
Şimdi ise sessizce hatıralarda,
Kaç gülüş söndü, yüzümüzde yalnızlıkla buluştu.
Acılarla sınandık, zamanla yorulduk,
Her kayıp bir yıldız gibi gökyüzünden düştü.
Gülüşlerimiz, sevinçlerimiz, hepsi uçup gitti,
Yüzümüzdeki ışıklar, birer birer söndü.
Ama unutma, her son bir başlangıçtır yeniden,
Her sönen gülüş, bir umuda gebedir belki de.
Yüzümüzdeki her çizgi, yaşanmışlıkların izi,
Ve her yeni gülümseme, umudun ta kendisi.