"asil insanların en neşeli zamanlarında bile bir hüznü vardır. Daha düşük ruhlar ise en sefil zamanlarda bile neşelidir." insanların fazla gülmedigi, kadınlarla çocukların evin erkeklernin yanında yüksek sesle konuşamadığı; dede, baba eve geldigi zaman Arap şarkılarını çalan radyonun kapatildığı, alelacele yenilen yemek sirasında kimsenin konuşmadıgı, neşesiz ve tatsız bir hayata çok uyan bir şiir bu.
Sayfa 27Kitabı okudu
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.