Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
s.
s.
@Hhhss
Çınarlı, kubbeli, mavi bir liman..
Üniversite
375 okur puanı
Aralık 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
“…pek azımızda cesaret verilmeden gerçekten âşık olacak yürek var.”
Klasik eser denildiğinde ilk akla gelenlerden biridir Gurur ve Önyargı. Yıllar önce farklı bir yayınevinden okumuştum ama bu kez çok daha farklı ve güzel geldi. Hem de 2005 yapımı filmini yeniden izlemek için bahanem oldu
Aşk, entrika ve mizah bir arada. Evlilik,
Barıştan, aşktan, özgürlükten ve güzellikten ümidi kesmek yok !: Hayatım bir kitap olsaydı Önsöz'ü kesinlikle Sayın Erbaş'ın şu cümlesi olurdu: "İnsanlık ne kadar büyük bir yalnızlığı, yabancılaşmayı, sevgisizliği ve yıkımı yaşıyor olursa olsun, dünyanın herhangi bir yerinde şiir yazan birisi varsa ve onu okuyan bir başkası varsa, barıştan, aşktan, özgürlükten ve güzellikten umudu kesmeye yer yoktur." Şükrü Erbaş mükemmel bir insan, mükemmelliği yaptığı işte başarılı olmasında değil tanımadığı yüreklere dokunabilmesinde saklı. İki yüzlü insanlarla dolu, herkesin kendi menfaati peşinde koşarak ömrünü tükettiği bu yaşamak kavgasında, benim hayata daha sıkı tutunmamı sağlayan bir isim. Yüreği güzel insanların azalmaması dileğiyle, şiirle kalın.. Güncelleme: Şiirle sınırlandırdığım hayatı anlayabilme ve onu insanca yaşayabilme hevesime düz yazı türünü de eklememi sağlayan güzellikler bütünü bir eser
Yıldızların aydınlığı gecenin karanlığındandır
Sindire sindire okuduğum bir diğer #nazanbekiroğlu kitabı. Yüreğimi ısıttığını söylemem lazım hele o bazı cümleler. Şey demiş bir yerde " Bugüne seslenmezse mazi yerinde kalabilir pekala. Mazi yerinde kalabilir pekala, iyi de, bu inanılmaz cazibe, peki bu ne demek oluyor? Bütün imtidat teorileri bir yana, neden mazi bütün acıları yokmuş gibiye indirgiyor? Aslında, ne kadar mutsuzduk. Ama buradan bakınca ne kadar mutluyduk, böyle görünüyor. Zaman mi, ki kandırıp duran gözbağcı, her şeyi güzelleştiriyor? Zaman mı ölümlü bir rüyaya döndürüyor?" Sahi, mutsuzduk madem niye geçmiş tatlı geliyor bu kadar. Özlenesi? Yanımızdakileri, şuan yanımızda olmayanları özlediğimizden olabilir mi…
Okur Takip Önerileri
Ah'lar Ağacı. Didem Madak'tan okuduğum ilk kitap... Didem Madak bildiğim bir şairdi. Ona Ah'lar Ağacı ile başlamak nasip oldu. Ah'lar Ağacı, 73 sayfalık ince ama yoğun bir kitap... Kitap baştan sona hemen her şiirde "hüzün" barındırıyor. Duygusal metinler zaman zaman insanı hüzne sürüklese de başlayıp bitirilecek bir kitap değil. Şiirlerinde rahat bir üslubu olan Madak, kendine has bir şiir evreni kurmayı başarmış. Genç yaşta hayatını kaybetmiş olan Didem Madak, şiirleriyle yaşamaya devam ediyor. Kitaptan bazı alıntılar: "Yağmur, çamurlu bir elbise dikiyor şehre" (13). "İnsan unutandır Ve insan unutulmaya mahkûm olandır" (19). "Annem çok sevinmelerin kadınıydı" (24). "Ama yazgısını çokomel kâğıtları gibi, Tırnaklarıyla düzeltemiyor insan" (29). "Uzaklar sana gelmez, sen uzaklara gidersin" (36). "Sağlam bir halatla çekiyorum acıyı kendime doğru" (55). "Neden her aşk Bir kadının cenazesini kaldırır mutlaka" (59). Şiir seviyorsanız mutlaka okumalısınız
Benim evim, yollar.: Ev, deyince duvarlardan oluşmuş beton yığınları gelir aklımıza değil mi? Oysa, en iyi evi olmayan biri bilir çok daha fazlası olduğunu. Bir evin ev olması için, bir çatıya, bir betona ihtiyaç duymadığını. “Evim sensin.” romantizmine girmeyeceğim korkmayın. Çünkü çok daha fazlasıdır bir ev. Herkese göre tanımı değişkenlik
Sana hepimiz yürekten inandık, Büyük adam ölümsüz Paşa Dağlara taşlara sinmiş eşsiz macera - Yaşa, Mustafa Kemal Paşa yaşa... -
Gizlenen, gösterilmeyen, hisstettirilmeyen sevginin zerre değeri, kıymeti yok gözümde. Bu duvar da beni çok seviyor olabilir, bilemem...
"Gizlenen, gösterilmeyen, hissettirilmeyen sevginin zerre değeri, kıymeti yok gözümde. Bu duvar da beni çok seviyor olabilir, bilemem..."
“ Zamansız gelme elim kolum dağınıksa sarılamam.”
Turgut uyar hep güzeldir
“Acaba neden bu duruma düştük? Sanki içimizde yürek diye bir şey kalmamış gibi.”
“Yaşamayan insanlara cennet umudundan nasıl söz edilebilir? Kendi ruhları çiğnendiği, kederlere gömüldüğü bir anda onlara nasıl Allah’tan söz edilebilir? Onların yardıma ihtiyacı var. Ölüme boyun eğmeden önce yaşamaları gerek.”
“Her şey bitmemişti. Korkunun yerini öfke aldığı sürece hiçbir zaman her şey bitmeyecekti.”
“Halkın ruhunda büyüyen gazap üzümleri olgunlaşıp ağırlaşıyor ve bağbozumunu hazırlıyordu.”
Gazap Üzümleri, kapitalizmim işçinin emeğini nasıl sömürdüğünü gözler önüne seren bir başyapıt.
Joad ailesi bir Amerikan rüyasına kapılır, daha verimli topraklarda çalışmak, daha iyi şartlarda yaşamak için umuda yolculuğa açılır.
Bir otomobili kamyona dönüştürerek çıktıkları bu
mecburi yolculuk hiç de düşledikleri gibi geçmez ne kadar çabalasalar o kadar batar, ne kadar çok çalışsalar da o kadar sefalete düşerler. Bu sırada yıkılan hayalleri açlık, yoklukla olan sınavları öfkeye, isyana dönüşür.
Her ne zorluk yaşanırsa yaşansın en zor anların inançla,birlik beraberlikle aşılabileceğini gözler önüne seren bir eser, sonlara doğru gözyaşlarınıza engel olamayacaksınız.
Aslında bu hikâye çok tanıdık zalim aynı mazlum aynı…peki ya insanlık ?
Steinbeck en sevdiğim yazarlardan ve en kült iki eserini de bu seneye sığdırmanın haklı gururunu taşıyorum
Ben ölüyorum sen görmüyorsun
Kurumuş bir gül halinde düşüyorum eline
Ağlıyor sararmış yapraklarım
En güzel zamanların tükendiğine
Dinmeyen bir uğultu var başımda
Ellerim, gözlerim, kalbim ağrıyor
Eski bir şarkı beni en ötelerden
Upuzun bir zamansızlığa çağırıyor
Başım, her türlü mihneti çeken başım
Nasıl kederler içinde, bilmiyorsun
Dünya yıkılmış altında kalmışım
Bir güneş can çekiyor senin ufkunda
Boşluktayım, içimde her şey yarım
Aydınlatıyor yüzünü son ışıklarım
…
#ümityaşaroğuzcan #cançekişme #şiirdenizi2
Şiire, şarkıya, geceye meftundur bazı ruhlar, ân’da buluşan gönül dostlarına selâm olsun
Yoruma bir dize de sen bırak
“Anılar dayanıksızdı. Zamanla unutulabiliyor, yeniler eskileri unutturuyordu.”
“Hiçbir şey saf haliyle, rafine haliyle kalmıyordu. Berrak sulara mürekkep damlar gibi bulanıyor, dumanlanıyordu.”
Karlı bir kış vakti, İstanbul’dan Ankara’ya giden bir trende yolları kesişen üç yabancının da aklını bir dergiye verdiği müstehcen pozu ile
Mis gibi bir kitap. Kesinlikle öneririm. En sevdiğim şiir ektedir : Biliyorum sana giden yollar kapalı Üstelik sende hiçbir zaman sevmedin beni Ne kadar yakından ve arada uçurum; İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi Uyandım uyandım, hep seni düşündüm Yalnız seni, yalnız senin gözlerini Sen bayan Nihayet , sen ölümüm kalımım Ben artık adam olamam bu derde düşeli Şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum orda oraya Yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki Anımsamıyorum yarı dolu bir bardaktan su içtiğimi Ve içim götürmez kenarından kesilmiş bir ekmeği Kaç kez sana uzaktan baktım 5.45 vapurunda; Hangi şarkıyı duysam, bizimçin söylenmiş sanki Tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor Nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini Çocukça ve seni üzen girişimlerim oldu; Bağışla bir daha tekrarlanmaz hiçbiri Raslaşmamak için elimden geleni yaparım Bu böyle pek de kolay değil gerçi Alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya; Bunun verdiği mutluluk da az değil ki Çıkar giderim bu kentten olmazsa, Sensizliğin bir adı olur, bir anlamı olur belki Inan belli etmem, seni hiç rahatsız etmem, Son isteğimi de söyleyebilirim şimdi Bir geceyarısı yazıyorum bu mektubu Yalvarırım onu okuma çarşamba günleri .
Ev bir çeşit kabuk oldu bana …
Tomris Uyar'ın gündökümü, aktarmak ve anlatmak istediği kadarıyla kendi günlüğü ... Daha önce birkaç kitabın okudum ama bunun kadar akıcı daha ilgi çekici olmamıştı benim için... Döneminin ve edebiyat çevresinin geniş olmasının ve samimi içten anlatıyor olması yaşadıklarını hissettiklerini etrafında ve zamanında olup bitenleri bunlar hakkında yorumları acı, tatlı, kolay, zor her şeyi hissettiği anlatmak istediği kadarıyla kaleme almış ... ... çok beğendiğim kitaplarda yerini aldı . Turgut Uyar'dan ve oğlundan yer yer birkaç kere bahsediyor, arkadaşları arkadaşları ile olan ilişkileri, zamanın müzik, film, amma törenleri, okuduğu ve çıkan kitapları, çevirdiği kitaplar , ödülleri ... Birçok olayda düşüncelerini okumuş oldum. Herkesin aşık olduğu bir kadından o zamanları da okuyor olmak hoşuma gitti... Kendimce; uyumsuzlukları bence bir uyumsuzluk değil az bulunan ve herkeste olmayacak, herkesleştirmeyen bir şey...
Kırılgan bir zaman dilimindeyim. Gördüklerimi ve duyduklarımı yazdığımı düşünüyor, geçtiğim tüm şehirleri belleğimde tutuyorum. İnsanlar. Kediler ve köpekler. Sivrisinekler. Ağaçlar. Su kenarları. Oysaki tüm bu yaşananların basit bir kurmaca olması da mümkün.”
“Her şeyi parayla almaya ve aldığı şeyin ucuzlamasına değil zamlanmasına alışmış insan kadar mutsuzu yoktur.”
“Yazmayınca içinle kavgaya tutuşursun. Kendiyle kavgaya tutuşan bir insan her anlamda ayvayı yemiştir.”
Öyküler bize ne anlatır? Kısacık bir olay örgüsünde bir insanlık halini mi? Ya da herhangi bir yerde hiç farketmeden geçip gittiğimiz yaşamları mı ?
Kapak tasarımının tatlılığına bayıldığım kalemiyle yeni tanıştığım https://1000kitap.com/mtkaragol kısa kısa yazdığı öykülerde gerçek dünya ve olmak istediği arasında kalmış insanların, iç çatışmasını, kayboluşunu, öfkesini, kabullenişini anlatmaya çalışmış.
Dünya nasıl olması gerekiyorsa öyle. Kendi kendini kurtarmayanı hiç kimse kurtaramaz”
Her şey geçiyor. Hiçbir şey geçmese de…
“…yitip giderken, işte ancak o zaman uzaklaşıyorum yaşamın sonundan.”
“Yolculuklara dönüyorum. Kentlerden sakladığım resimlere.
Duramam.
…bundan böyle acıları mutluluk olarak nitelendirmeye karar verdim.”
Edebiyatımızın gamlı prensesi Tezer Özlü’nün vasiyetname niteliğindeki bu ağır duygu yüklü kitabını boğazımda bir yumru ile okudum.
İçsel sorgulamalar, geçmiş hesaplaşmaları, yazarak acıyı uzak tutma savaşı…
İnsan ilişkilerinde hep yenilen olmak ve ümidi kalmamak, melankolik bir günce okuyacaksınız tutunamayan bir kadının yüreğinden
Bir gün size, ağır ağır nasıl öldüğümü anlatmak isterim.”
“Biz o gün odada, birbirimize sarılarak yeni dünyamızın sayısını belirlemiştik gizli bir lisanda.”
“Yemek hazır.” Bu iki kelimeyle küçücük dünyamızın üstündeki büyük gölgeler kaçışıp gider.
“Yine derler ki, anneler bazen de pekmez kaynatırken, makarna yaparken, sevilmeyi beklerken ölür…”
“Bazen bir ağacın kovuğunu oyar gibi kurcalasalar da kalbimi, hâlâ seni kimse bilmiyor.”
“Çünkü özlemek her şeyi yaşayıp yutan dev bir duyguydu.”
Annemin Çiçekli Cepleri, sade, sözü yormadan, bir kadının yaşadığı halleri en çok da annelik duygusunu ince ince sızdırıyor yüreğinize. Anne, kelimesi geçtiğinde bile içi cız eden insanlarız biz. Cennet anneler ile özdeşleştirilmiş bizim inancımızda ve her kadın biraz annedir. Kaybı en çok inciten, eksikliği hiçbir şeyle doldurulamayan bir boşluktur, her anısı kıymetlidir, gülümsetir hatra geldikçe, bu dünyada bize gönderilen meleklerimiz annelerimiz iyi ki varsınız.
Bu hikayeler ismi gibi zarif, ruhumuzda çiçek açtıran türdendi.
“Bir insanı sevmek, onun gerçeklerini anlamaya çalışmayı da içerir.”
“Gerçek anlamda sevgi, diğer insanları da kendimiz kadar sevebilmeyi içerir, kendimizden çok ya da yerimize değil. Bir başka deyişle, sevgi, diğer insanların seçimlerini kendi seçimlerimiz gibi sevebildiğimizde gerçekleşir. Ama sevgi tek bir yaşantı değil
