Sadece sizi eğlendiren şeyler, beni eğlendirmiyor.
Evet, özetlemek gerekirse durum buydu. Tüm bu dünyadan, insanlardan ve beklentilerden hoşlanmıyordum. Hayatımı bir odanın içinde kitaplarla geçirsem kendimi daha iyi hissederdim ama bunun doğru olmadığını da biliyordum, bu yüzden deniyordum ve onlarla vakit geçiriyordum. İletişim kurup onları anlamaya çalışıyordum ama insan dediğimiz, o kadar da karmaşık bir varlık değildi ve beni asıl deli eden buydu, ben kocaman bir derinliği düşünürken olup biten çoğu şey öyle sığ geliyordu ki insanlar yüzünden sürekli hayal kırıklığına uğruyordum.
kitabın başından not: erkek karakter tiksinti uyandırıyor, kadın karakter savunmasız ve aciz gibime geldi.
Çok uzun zaman sonra okuduğum ilk genç kurgu kitabıydı. Karakterleri de sevmedim kurguyu da. Aslında sıkıcı bi kitaptı bana göre ama yazım dili sade olduğu için hızlı bitirdim. Kitabın başındaki notumun da hâlâ arkasındayım, kadın karakter ağzından anlatılan bu kitapta sürekli şunu fısıldayarak söyledim, sesim zoraki çıktı, güçsüz biçimde tepki verdim şeklindeyken; erkek karakteri gürledi, patladı, hırladı edasıyla anlatmasına çıldırdım. Her şeye rağmen beğendiğim alıntılar oldu. Üç kitaptan oluşan bir seriymiş ama ben devamını merak etmiyorum kalanlara başarılar.