Lavin, kollarında tuttuğu Kardelen'i nazikçe bırakmaya çalışırken, Kardelen çelimsiz ve gücü çekilmiş ellerindeki son dermanla Lavin'in bileğine sarıldı ve sızlayıp, kor renginde bir sızıyı kenarından aşağı bırakan dudaklarını araladı.
"Işığım sönüyor, Lavin," diye fısıldadı.