Dino Buzzati'nin Tatar Çölü, 1940 yılında yayımlanır.
Dino Buzzati, Tatar Çölü'nün ilham kaynağının Corriere della Sera gazetesindeki işi ve kendisiyle, iş arkadaşlarının monotonluk dolu bu işte büyük bir fırsat bekler gibi harcadıkları zaman olduğunu söyler.
Romanın ana kahramanı Giovanni Drogo, bir eylül sabahı ilk atandığı yer olan Bastiani Kalesi'ne gitmek üzere yola çıkar.Drogo yol boyunca yaptığı varoluşsal sorgulamaları, kaleyi görünce geride bırakır, subaylığının ve görevlerinin gerçekliği omuzlarına yüklenir.
Drogo kaleye varır varmaz buraya ait olmadığını hisseder.Geri dönme talebini ileten Drogo, kalenin surları ötesinde gördüğü uçsuz bucaksız çölle büyülenir.Dört ay daha burada kalmayı kabul eder.
Rutinlerin yıldırıcılığı, dahası yarasızlığı, Drogo'nun potansiyelini kullanamamasına yol açsa da onu görev adamına dönüştürür.
Kalenin savaşa her an hazır olma gerekliliği, ansızın çıkıp gelecek düşman beklentisi, yıllarını burada geçirmeyi kabullenmesine neden olur.
Çölün ufuk çizgisinde gördükleri karaltıları başlangıçta düşman sansalar da öyle olmadığı kısa sürede anlaşılır.
Düşmanı bekleyişle geçen 20 yılın sonunda Drogo, yaşlanır, sağlığını yitirir.
Tatar Çölü'nde kullanılan "Kale" insanın kendini bilinçli olarak hapsettiği güvenli alanı sembolize ediyormuş.
Drogo'nun içinde bulunduğu kale, sıkıcı da olsa alışkanlığa dönüşerek, tüm yaşamını bir bekleyiş içinde ziyan etmesine, neden olur.Beklemek, hem umut hem umutsuzluk doğurur.
İnsanın aklından kolay kolay çıkmayacak, çok düşündürücü bir kitap, Tatar Çölü.
