Bill Gates okuduktan sonra sevdiklerine hediye etmiş bu romanı, o kadar sevmiş yani. Bunu duyunca alıp okumak istedim ben de vee sana laflar hazırladım Bill: Heyy kendine gel, çip işine bak kardeşim sen, bırak roman tavsiye etmelerini.
Yani o kadar da değil, okunup sevilen herkese hediye alınacak, herkesin okuması için elinden geleni yaptıracak cinsten bir şey değil, hayır hayır.
Tipik bir pembe roman ya da romantik komedi türünde bir roman. Çok zeki ama sosyal becerileri bir o kadar kötü erkeğimiz ile çılgın, ele avuca sığmayan kısaca erkeğimizin tam zıddı bir kadın, bir araya gelince ne olur? Aşk tabi, ama eğlenceli, bir adım ilerleyip 5 adım gerilemeli olandan elbette. Öylesi bir olay örgüsü idi işte, benim için kelimenin tam anlamıyla standardı yakalamış bir kitaptı. Aman aman şaşırtmadı, güldürmedi, sürüklemedi. Tüm klişeleri barındıran, çizgi dışına çıkmamış tipik bir türünün örneği idi okuduğum. Hemen şunu da söyleyip bitireyim kahramanlarımızı bir araya getiren kızımızın biyolojik babasını tespit için oluşan "baba projesi" kısmında babayı da tahmin edince pek bir merak ettiren tarafı kalmadı nezdimde. Neyse onlar erdi muradına biz çıkalım kerevetine diyelim gidelim en iyisi.
KitapRüyası bırakıyorum
Asperger sendromlu dahi genetik prof.'umuz Don, kendisine en uygun olabilecek potansiyele sahip eş adayı arayışı içerisinde.
Bunun için epey maddeli bir anket ile Eş bulma Projesini başlatıyoruz.
Hazır mıyızzzz???
