Parçalanmış Yıldızlar Gönderileri
Parçalanmış Yıldızlar kitaplarını, Parçalanmış Yıldızlar sözleri ve alıntılarını, Parçalanmış Yıldızlar yazarlarını, Parçalanmış Yıldızlar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Buranın evlenmek için mükemmel bir yer olacağını düşündüm.”
Parmağıyla bir çardak çizimini daire içine aldı ama gözlerim onunkilere kaydı.
“Evlenmek mi?”
Hayes küçük kadife bir kutuyu masaya bıraktı.
“Evlen benimle, Ev.” Hareket edemiyordum. Nefes alamıyordum. Hayes kutuyu alıp ayağa kalktı. Bana doğru yaklaştı ve dizlerinin üzerine, ba caklarımın arasına yerleşti.
“Sonsuza dek sen ve ben olacağımızı zaten biliyorsun ama ev biter bitmez, bir sonraki bölüme geçmek istiyorum. Kendimi sana mümkün olan her şekilde bağlamak istiyorum. Seninle bir aile kurmak istiyorum. Sen de bunu istiyor musun?”
“İstiyorum,” diye fısıldadım. Gözyaşlarını yanaklarımdan aşağı doğru süzülüyordu. “Bundan daha çok istediğim hiçbir şey yok.” Hayes, üzerinde muhteşem bir pırlanta olan yüzüğü parmağıma takarken, aradığım o huzurdan çok daha fazlasını hissediyordum.
Dudaklarını saçlarıma bastırdı. “Sana karşı hissettiklerimi hiçbir şey değiştiremez. Sen, onlar gibi değilsin. Tıpkı baban, amcan ya da annen olmadığın gibi. Sen Evsin. Ve herkesin hayatını daha iyi bir hale getiriyorsun. Sana âşık olmamak imkânsız.”
Kalp atışlarım hızlandı, sanki kendi kendine tökezliyordu.
“Seni seviyorum, Ev. Şu anda bir şey söylemek zorunda değilsin ama bunu bilmeni istiyorum. Ailenin yapacağı şeylerin hiçbiri, bunu değiştirmeyecek.”
Hayes saçlarımı yüzümden uzaklaştırdı. “Sana değer veri yorum, Ev. Hiçbir uyarıda bulunmadan, bir sel gibi geldin ve şimdi hayatımı sensiz hayal edemiyorum.” Yutkundum, boğazım bu hareketle düğümlendi. Çünkü ben de ona değer veriyordum. Hatta değer vermekten de öteydi. “Bu beni korkutuyor.”
“Sana değer vermem mi?” Başımı salladım.
“Ve senin için hissettiklerim.”
“Yalan söylemeyeceğim; bu sözleri senin ağzından duymak müthiş rahatlatıcı. Bu işte yalnız değilim.”
Avucumu göğsüne dayadım, kalbi göğsünün içinde küt küt atıyordu.
“Bu işte yalnız değilsin ancak nasıl yürüyeceğinden pek emin değilim. Burada kalmayı nasıl başaracağımdan emin değilim. Aşılması gereken bir dağ var ve ona tırmanacak kadar güçlü olup olmadığımdan da emin değilim.”
Everly kaçmak istiyordu ancak ben onun gidişini izleyebileceğimden emin değildim. Daha sevgili bile değildik. Yine de o nereye giderse gitsin, peşine takılacağımı şimdiden görebiliyordum. Çünkü artık onsuz bir hayat düşünemez olmuştum.
Everly nefesini verirken saçları yüzünün etrafında uçuştu.
“Kendine güven konusunda hiç eksikliğin yok, değil mi?”
“Konu sen olduğunda yok. Bunca yıldır hayattayım ve kesin olarak bildiğim bir şey var: Seni öptüğümde hissettiklerimi daha önce hiç hissetmedim, Ev. Hiç kimse beni bu kadar kendine çekmedi.” Parmakları dudaklarına doğru kayarken, yüzüme yayılan sırıtışa engel olamadım. O da bunu hissetmişti. Sadece aramız daki çekimin, Ev’in bu adımı atması için yeterli olacağına güvenmek zorundaydım.