Zamanı geldi.
Ben Medusa, sonunda kendi hikâyemi anlatacağım. Bana inanmak zorunda değilsiniz, sizden tek istediğim dinlemeniz.
Bu dünya bunu bana borçlu.
Sanıyorum adımı duyduğunuzda aklınıza o her zamanki resim geliyor; öldürücü gözler, tüyler ürpertici bir suret ve o meşhur yılanlı baş. Sizi hayal kırıklığına uğrattığım için üzgünüm ama gerçek şu ki ben aslında epey sıradandım, en azından bir süreliğine. Yani, okuduğunuz her şeye inanmamalısınız, hikâye anlatıcılığı bazen çok tehlikeli olabiliyor.
Kendi çağımda hakkımda birçok şey söylendi: Ayartıcı kadın. Yalancı. Canavar. Katil. Tecavüz kurbanı.
Görünüşe göre insanlar sonuncuyu unutuyor.
Fakat tarihi kazananlar yazar. Ya da daha basit bir ifadeyle tarih, erkekler tarafından yazılır.
“Medusa’nın öfkeli ve tutkulu sesinin arasına serpiştirilmiş keskin yorumlar beni çok etkiledi.”
Jennifer Saint, Ariadne’nin yazarı
“Mitoloji sevenler Medusa’nın köken hikâyesine bu derinlemesine bakıştan kesinlikle memnun kalacaklar.”
Publishers Weekly
