Kale’de, bir Berberi ağası, babasının ona güçlü bir kral olması için verdiği dersleri anımsar. Exupéry, 1936’dan itibaren, “şiir” dediği bir metni işte bu konu üzerine geliştirir ve ortaya “Kale” çıkar. Küçük Prens artık büyümüş ve masumiyetini yitirmiştir; artık bir prens değil kraldır. Çöllerin ve koskoca bir ülkenin kralıdır. Ülkesine adalet dağıtır, düşmanlarını bozguna uğratırken, sürekli babasının öğütlerini anımsar, anılara dalar.
“Kale”, Exupéry’nin diğer kitaplarının aksine, bir roman değildir ama bütün romanlarının bir toplamıdır. İnsana, hayata, ölüme ve savaşa dair düşüncelerinin buluştuğu bir son durak, bir bakıma huzursuzluğun kitabıdır. Exupéry’nin gerçek sesini Kale’de duyar, bütün kitaplarına sinmiş olan o ruhani havayı tekrar tekrar soluruz. “Kale” yalnızca bir düşünce kitabı da değildir, bir yazarın hayatı boyunca ulaşabileceği en son noktadır: “Kale”, Exupéry’nin kutsal kitabıdır.
“Tanrım, sen herkesin ortak ölçüsüsün. Farklı eylemlerin gerçek bağısın.”
