İlk defa bir antoloji okudum. Bir şiir antolojisi. Çağdaş Türk şiirini 19. yüzyıl sonu, 20. yüzyıl başından alıp 80'lere kadar getiriyor. Sonrası ikinci ciltte sanıyorum.
Kitabın yazarı Mehmet Fuat. Hani şu bileklerini keserek intihar edip, kanarken kanı ile hissettiklerini yazan deli. Okuyunca adamı, bayağı da akıllıymış diyorum. Kim bilir neydi derdi?
Antolojinin girişi Türk şiir tarihi açısından önemli. Tarih derken, geçmişi, ne yaşanmış, ne badireler atlatılmış, ne gelişmeler görülmüş Türk şiirinde onu kastediyorum.
Ahmet Haşim ve Yahya Kemal ile açıyor sahneyi yazar. Üniversitedeyken şiir dersinde de hocam, bu ikiliyle açmıştı çağdaş Türk şiirini. Türkçe şiir diyordu o gerçi. Dildeki sadeleşmeyi vurgulayarak.
Araları dolduran şairler haricinde, serbest nazım öncüsü Nazım Hikmet ve Garip akımı öncülüğünde Orhan Veli önemli yer tutuyor.
Cahit Sıtkı, Behçet Necatigil ve İlhan Berk ise bu kitapla tanıdığım şairler. Tanıdığım derken, elbet müstakil şiirlerini okumuşumdur bu şairlerin. Lakin ilk defa onları kalburüstü tanıyacak miktarda şiirlerini okudum ve notumu aldım: Bu şairler okunacak!
Tabii antolojinin birinci cildini bitirmiş olmam ikinci cilde gebe kaldığımız anlamına gelir. Bunu verdim, onu aldım. Bakalım ne zaman açarız kapağını alimallah.
408.jpg)
