Külliyatta sona doğru yaklaşırken "Bitmeyen Kavga" damakta buruk 1tat bıraktı, olan hep garibana olur klişe sözünü söyleyeceğim...
"...Bana iş düşecek değil mi Mac? Hayatım boyunca yamak olarak kalmak istemiyorum..." diyerek yola çıkan Jim,
"... Benim peder tek başına dövüşürdü. Dövülürdü, döverdi. Onun ne kadar yalnız olduğunu hatırlarım. Fakat ben yalnız değilim ve beni kimse dövemez, çünkü ben artık kendimden fazla 1şeyim..." dediği her durumda içimi sızlattı...
Kitabı okurken sık sık aklıma Gazap Üzümleri ve Şikago Mezbahalari gelsede kitabın çıkış konusu çok güzel (yukarıdaki alıntılar) bunla ilgili ne söylese her defasında kitaptaki karaktere içim acıyordu ki aile 1eylerinin her 1i ayrı 1dramdı...
Kitapta her karakter için kendine özgü tanıdık durumlar mevcutken doktorla geçen diyalogların olduğu kısımlar benim için en etkileyici ve düşündürücü blmlerdi...
Zor koşullarda yaşayan ve aldıkları ücretle karınlarını bile doyuramayan meyve toplayıcıları örgütlenerek ellerindeki yegâne silah olan greve başvurmayla başlar hikaye, çok güçlü ve kendilerinden emindirler, caydırmak için 1çok yola başvuran toprak sahipleri ve grevcilerin hikayesi.
İnsanlığın bitmeyen kavgasını destansı 1dille anlatan ve kapitalist düzenin dayanaklarını derinden sarsan Steinbeck, mücadelenin ve direnişin her halini kitapta vurgulamıştır...
"...Hiç1şey yerinde durmaz Mac. 1fikri yarın uygulamaya koy, anında değişmeye başladığını göreceksin. 1komün kur, o da aynı değişimin akışına girecektir..."
