Dödük dolaştık Rizzoli serisine geri döndük. Daha ne yazabilirsin be kadın, dediğim her seferde bir de üstüne ters köşe yemeye doyamadığım Tess Gerritsen beni yine afallattı. Hemen bir cinayet üzerine başlayınca acaba dedim diğer 4 kişi de ölecek mi ve bir ‘Lise’ anıları taşıyan seri katil romanıyla mı karşılaşacağız. Karşılama hem de nasıl karşılama!
Takıldığım bir diğer konuda, tabii baştan söylemeli ki ben serileri tamamen karmaşık okuduğumdan olay örgüsünü bilmiyorum, Maura Isles’in yani bu meşhur ve uzun serinin 2 kahramanından birinin annesinin seri katil çıkarılması olmuş. Bu biraz karaktere kıymak, karakteri ezmek gibi duruyor dışarıdan bakılınca. Evet Tess, sen Rizzoli’yi savundun!!!!!
Kilse tarihi, azizler ve dikkat çeken ölüm ritüellerinin kitapta aslına sadık kalınarak işlenmesi oldukça dikkatimi çekti. Ölümler tıpkı tarihsel anlamları gibi. Gözlerin oyulması, idam ritüellerine benzer ölüm nedenleri derken oldukça da etkilendim haliyle.
Son bölümün hızlanması, daha doğrusu her şey çözüldü daha ne olabilir ki derken tam 80 sayfalık son kısım çok iyiydi be. Böyle olunca acayip hoşuma gidiyor, etkileniyorum.
Hepimize keyifli okumalar bana da sizlerden bol şans diliyorum, poligondayım. Bu aralar işimin gücümün rast gitmesine ihtiyacım var. Kendinize iyi bakın, esen kalın..
