Eveeet, hız kesmeden serinin ikinci kitabını da okudum. Yazarın o kadar bağlayıcı bir kalemi var ki kitabı yarım günde bitirdim. Bu kitap da serinin ilk kitabı gibi acayip sürekliyici ve akıcı. İşin ilginci, son sayfalara kadar gayet sakin ilerleyen bir kitap olmasına rağmen gerilimin hiç düşmemesi. Öyle bir gerilim ki bu, kitabı hep diken üstünde okumamı ve heyecanımın bir an olsun azalmamasını sağladı.
Amaaa...
Kitapta hoşuma gitmeyen birtakım durumlar da oldu. Bizimkilerin arkadaşlığını okumak bana en garip gelen olaylardan biri mesela. O kadar toksik bir ilişkileri var ki ve Yalan Oyunu adı altında birbirlerine yaptıkları o kadar korkunç ki onlara dair hiçbir sahne bana samimi gelmiyor. Ayrıca bu ekibin, Emma'nın oynadığı oyunu hâlâ farkedememesi de çok garip.
Bu kitapta şüpheli olarak gösterilen kişiler ise başta ilginç olan fakat bir noktada albenisi yitiren bir diğer durum. Çünkü yazar şüphelileri gözümüze o kadar sokuyor ki günün sonunda aradığımız kişinin onlar olmayacağını tahmin ediyoruz. Ve daha da kötüsü, 3. kitaptaki karakterin de aradığımız kişi çıkmayacak olması. Çünkü yazarın tarzı bu ve seri boyunca da aynı yöntemi kullanacak gibi. Fakat bu yöntem, daha serinin ikinci kitabındayken keyfimi kaçırmaya başladı. Yazar aynı yöntemi kullandığı hâlde serinin tadını kaçırmadan 6. kitaba kadar nasıl gidecek, gerçekten merak ediyorum.
Yine de 3. kitap için heyecanlı değilim dersem yalan söylemiş olurum. Her şeye rağmen bu kaoslu seriyi okumayı seviyorum sanırım.
