Fikrimce şairler, buluşunca aşklarıyla, eski hüzünbaz özlemlerle yazlan şiirlere erişemiyor bir müddet...
Özlem şiire uzaksa, hatırlanmıyorsa eski buluşmalar yalnızlık günlerinde, coşkuya alışılmışsa, şiir saramıyor yaralarınızı, dokunamıyor acınıza ve en güzel anlarda söylenemiyor sevdiğinizin gözlerine bakılıp...
Özetle bu anlamsız konuşmanın sonu, “eski şiirleri özlendi Yılmaz’ın...”
