Çünkü öyle güzel bir kafaydı ki çocukluk mereti,bugüne kadar ne içtiysem,ne denediysem,hiçbiri beni tekrar oraya götüremedi.Nasıl götürsün?Tanıdığımız herkesin hayatta olduğu,ölümsüz yıllardı o zamanlar.Herkes çivi gibi,dipdiri ayaktaydı.Teyze,amca dediğimiz insanlar dahi en fazla bizim şimdiki yaşımızdaydı.İnanmıyorsan git bak,bütün o teyzeler hala en vatkalı,en permalı halleriyle ordadırlar.Rüya gibi…Sanırım bu nedenle rüyalarımda çocukluğumu görmüyorum.Bir rüyanın rüyası kolay kolay görülmüyor.