İphigenia son perde de Thoes'a; "Versin tanrılar yaptıklarının ve yumuşak huyunun karşılığında hak ettiğim ödülü." diyor ve sonunda kavuşuyor isteğine ama bana kalırsa zamansız olarak benlikten öteye gidiyor kalbimizdeki iyiliğin yansımaları. Belki de İphigenia'nın yansımasıydı gördüğü iyilik, yada sadece bir donuş yetti Thoes'a. Sonuç olarak yansıma bu iyi oluş hali.