İnsanın içinde yaşadığı; sınıfsal, siyasal, kültürel, mekansal, hatta ailesel bariyerleri görmezden gelip, ''sen yaparsın koçum'' moduna sokan her türlü düşünceye karşıyım. Bu bariyerlerin hepsi, bir insanın hayatta neyi ne kadar başarıp başaramayacağının birer ''değişken faktörü''dür. Evet, hayat, adaletsizdir: Realizm daima idealizmi yener. Ama bu değişken faktörleri ''yönetmek'' icab eder. Hayat adaletsiz olsa bile insan, kendini ve dış çevresini derleyip toparlayabilmeli, yani kendini salmamalı. İnsanın kendini salıvermesi, alçaklıktır. Kaplumbağa hızıyla bile olsa, yavaş yavaş, milim milim, ilerlemeye çalışmalı. Başarının kendisi için değildir bu ha, sakın böyle sanılmasın, haysiyet içindir.