Karga çöplüğe bülbül güle
Celal öğretmenin kitabını okurken aile yapısı,amcası,dayısı,aile dostları dikkatimi çekti. O bölümleri okurken beynim ister istemez kıyas yapıyor.Dedesinin Atatürk’ü tanıması,iş yapmaları,Atatürk’e güven vermeleri,Cumhuriyete bağlılıkları her şey harika.Eve giren üst düzey komutanlar,iş insanları,Kendilerini geliştirmiş amca ve dayıları inanılmaz elit bir ortamdan Celal öğretmen nasiplenmiş,tıka basa beslenmiş.Annesi,öğretmeni ebevynlik rölündeki insanların hepsi çok kaliteli bir mozaik oluşturmuş.Bu ortamda beslenen çocuk en kötü ne olabilir ki ? Kesinlikle kendisine,çevresine ,canlıya cansıza faydalı bir insan bir birey olur. Peki ben bunu ne ile kıyasladım ? Kendi ailem ve çevremle.Ben kimden neyden nasiplenmişim? Misal amcam gelinini döven bir adamdı !!! Gelini dediğimde kardeşinin kızıydı !!! Dayım desen pek tanımıyorum ama köyde yüksek gerilimli elektrik teline sopayla vurup elektriğin çarpmasıyla alev topuna dönüşen ve vefat eden bir adamdı.Elindekini asa kendinide musa sanıyordu galiba,o tele vurunca elektrik mi gelecekti ne düşünüyordu hiç bilmiyorum !!! Fakirlikte başımızın belasıydı.Kim neyden,kimden nasiplenecek,hangi güzel ortamdan beslenecektik!!! Sonra kendimi benden sonra gelen nesil için düşündüm.Acaba benden nasiplenen var mı? Ben birilerine örnek miyim,Birilerine bir şey katmış mıyım,varlığım birilerine şans oldu mu ? Her şeye rağmen !! Birey olarak kendini geliştiren yetiştiren kişi kesinlikle başkalarının kaderini etkiler.O yüzden ölene kadar kendimizi geliştirmeliyiz.İnsanlık böyle böyle basamak atlayacak.Celal öğretmen yaşam ve birey hakkında güzel tespitler yakalamış.Okurken mutlu oldum.Enerjim yükseldi.Kendime güvenim arttı.Özgürleştim resmen.Celal öğretmenin elit dediği o tabakada olmak için;Disiplinli olmak,çalışmak,bilimi rehber edinmek,üretmek gerek.Ve kesinlikle sadeleşmek gerekir.Celal Şengör gibi insanların çoğalması dileğiyle iyi okumalar.