İnsan ağlaması gereken yerde ağlayamıyor, acı çekmesi gereken yerde acısını yaşayamıyor, sevmesi gerektiğinde sevemiyorsa; sürüyle yaşayıp sürüyle yürüyorsa, sürünün dayattığı gibi ağlayıp seviyorsa ne gereği var toprağa kök salmanın. Çirkin, cılız bir çalılık gibi kalalım, yeşermeden yok olalım o halde.
Sayfa 10Kitabı okudu
·
141 görüntüleme
İnsan hep bir şeye geç kalıyor.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.