adını söylemek istemiyorum
her hecesi amansız bir kor dudaklarımda
her harfine yıllardır şimşeklerle yarıştım zindanlara karıştım, ölümlerle tanıştım
adını söylemek istemiyorum
rüveyda dediğim zaman anla ki,
senin için yürüyor kelimeler
çığlığımın atardamarlarından
hangi yıldızdır bilmem, gözlerin
kayar da üzerime rüveyda
önce tuhaf bir deprem yayılır bedenime
sonra açılır önümde ıstırab vadileri
silik renkleriyle adımlarıma
çözülmeye yüz tutan bir mazi mühürlenir
hayalin bittiği menfeze doğru
alaca bir at koşar içimde
zamansız, mekansız nefese doğru
sevgi iyileştirir. tüm çıkmaz sokaklardan ve düştüğümüz karanlıktan bizi sevgi kurtarır. bu kitap, bu seri bunu bir kez daha anlamamı sağladı. zorluklar olur, bazı acılar hiç geçmez ama içten, gerçek bir sevgi bizi kurtarabilir. güzel duygular da uğrayabilir ve en çaresiz hissettiğin anda bile bir ışık bulunabilir. tüm acıların ve yaşanmışlıkların ardında bile gülümseyebileceğimizi, dipte hissettiğimizde bile hayatta gülebileceğimiz şeylerin var olduğunu bize öğreten bir seriydi. bana her duyguyu yaşatan, yeri geldiğinde ağlatan yeri geldiğinde güldüren güzel bir yolculuktu. birçok acıyı sığdırdık yüreğimize. bazen kendimizi bulduk bazen onların acılarını içimizde hissettik ve onlarla birlikte üzüldük, yıprandık, yorulduk, umutlandık, sevindik, eğlendik... hislerin kitabı sokak nöbetçileri. hepsini kalbimizde hissettik, anladık. çocuk olduk, büyüyemedik, büyüdük. en değerlisi birçok hayatı içinde barındırması ve hepimizin belki çocukluğumuzu belki acılarımızı onlarda bulmamız ve aynı veya benzer şeyleri paylaşmamız. her daim ben de ayrı bir yere sahip olacak ve defalarca okumaktan hiç bıkmayacağım. okumayı düşünmediğim ve başta ön yargılı olduğum kitabın bana bunları yaşatması hatta hislerimi yeterince tarif edemediğimi hissedişim tuhaf ama iyi ki okumuşum. veda etmek hep zor, size veda etmek de zor olacak ama kendimi sürekli burada bularak belki de hiç veda etmemiş sayacağım.
yaşımız ilerlesede bazılarımız çocukluğumuzda kalmaya devam ederiz. belki hâlâ o çocuk olmaya veya onun sesiyle, geçmişimizle yaşamaya devam eder, o anlara hapsoluruz. bu kitap beni en çok üzen kitaplardan biri oldu. yaşananların acısı katlanılmazdı. okurken bazı yerlerde ara vermek zorunda kaldığım oldu ve beni derinden etkileyen sahneler. Helin
yine aynı sürükleyicilikte devam eden bir kitaptı. yoğunluktan dolayı bitirmem bu kadar uzun sürdü ama okumaya döndüğümde de akıp gitti. seride en çok puan kırdığım kitap bu oldu hem iyi bir zamana denk gelmediğinden ötürü hem de kitabın sonu hoşuma gitmedi açıkçası. kitabın büyük bir kısmını başladığım gibi okuyup sonrasında bir hafta gibi bir