Dondurması yere düştüğünde bir yeisi ya da utancı olmuyordu, elinde kalan külahı ısırmaya devam ediyordu. Dertlenmeyeceğini anlıyordum. Bu istediğim değil mi, diye düşündüğümde, evet diyemiyordum, dertlenmeyenin dertlendireceğini biliyordum. Bunun da sahibi ve tabii yönelimi belli idi; bendim.
Sayfa 49 - İletişim Yayınları