"Her öykü sonunda geriye yaslanıp başım ellerim arasında kollarımla kafamı sıkıştırıp çık aklımdan diyorum kendime."
12 hikayenin daha dördüncüsünü yarılamışken yazmıştım bu notu.
Bu toprakların yazarlarının aynı
Esra Kahya gibi; okuduğum her bir öyküsünde derin derin düşündüm durdum. Her seferinde bu öykülerin ilk sayfalarında gerilirim. Çok fazlan yaşanmışlık, üzeri kapanmış anı, travmatik her an, korkutur beni.
Benim Rüyalarım Hep Çıkar kâh Mercan'ın saçları ile kâh bozulan yeminler ile kâh da namaz iptal ettiren posteri ile beynimi kafamın duvarlarına vurdu durdu. Özellikle bir hikâye seçmem gerekirse dördüncü hikâyeyi seçerdim. Umut için söylenen yalanların nasıl yürek yaktığını derinden hissettiren bir öykü idi.
Bu kitabı okumamda vesile olan