Ahmet Bey’den okuduğum ilk eserdi. Kendisinin öykü kitabı dışında şiir kitabı da bulunuyor.
Ahmet Bey, kalemi ağır bir yazar. Yazdıkları yalın olmaktan uzak, aksine süslü ve benzetme dolu. Bu açıdan kitabını okurken ben çok zorlandım. Anlam veremediğim ya da bütünlüğü sağlayamadığım kısımlar oldu.
Genel olarak aşk ve yalnızlık üzerine öyküleri olan yazar, kafiyeli bir dil kullanıyor. Bazen kendini bir ağaç olarak kaleme alırken bazen ise bambaşka biri olarak aktarıyor yazdıklarını. Kitabın içerisinde resimli sayfalar mevcut, bunlar esere ayrı bir hava katmış.
Belki eser bana hitap etmedi bu yüzden sevemedim, belki sizler seversiniz. Bunlar benim görüşlerimdi.
Dilerim kalemi daim, okuyucusu bol olur.