Bence Germinal
Binlerce yıldır kurduk yıktık bir türlü dikiş tutturamadık. Dünyayı çok yataklı bir yatakhane odası olarak düşünürsek bu odadaki en sıkıntılı tip biz insanlarız.
İnsanın insana ettiği eziyetin, insanın insanca yaşama çabasının, başka yerlerde başka zamanlarda anlatılmış bir hikayesi daha. Aşkıyla, kavgasıyla, coşkusu, umuduyla, her türlü pislik ve erdemli tavrı ile insanlıktan bir kesiti Emile Zola gururla sunar..
Kaç aydır bu kitabı okuyorum daha yeni bitti. Ama buradan yola çıkıp kötü olduğu, akıcı olmadığını düşünmeyin :) aksine çok başarılıydı. Ben o kitapta anlatılan maden işçilerinin tekdüze, karın tokluğuna yaşadıkları hayatın tadını çok iyi aldığım için bunaldım ve içim sıkıldı. Haliyle uzun süreler okumaya katlanamadım. Beni kitaba bağlayan şey ise gerçekçiliği oldu. Anlattığı her karakter ve hikaye camdan dışarı bakınca göreceğimiz şeylerdi. E adamın tarzı buymuş zaten. Natüralist bir yazarmış diyorlar. Ben de biraz kıvırıp aynısının Türkçesini diyeceğim: gerçek oğlu gerçek bir kitaptı.
Hatta öyle gerçek bir kitap ki hala gerçek arkadaşlar nasıl mı? Yaşadığım yerde en kiraları maaşımdan fazla.. Vay ev sahibini ekonomisini bu nedir.
Sevgiler