Furkan
@Fuurkaan
Bu metin la dilinden otomatik olarak çevirilmiştir. Orjinali Göster
"Gülmeyin, ağlamayın..."
#236706105
#237277967
#237890179Yazar ve Bilim İnsanı
İstanbul Üniversitesi - physics
İstanbul
8 kütüphaneci puanı
1582 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
2024 Okuduğum Makaleler
Bu sene de okuduğum makaleleri buradan paylaşmaya devam edeceğim.
1- Kuantum Bilgi Teknolojileri Üzerine İnceleme, Gürkan Aydın Şen, 2002
2- The Einstein-Podolsky-Rosen Argument and the Bell Inequalities
3- Engels, Friedrich. "Komünizmin ilkeleri." Ankara: Bilim ve Sosyalizm Yayınları. Fidan, İ. 2018
4- Özmakas, Utku.
Unutmamak
İnsan eziyettir kendine. Bu sonuca varmak için çabaladığınız, bunun için mi yorulmuşum dediğiniz ne varsa göz ucuyla bakın. Uzakta kalan, görünürlüğünü yitirmiş her şeyle göz göze geleceksiniz zaman tükendiğinde kendiniz sayfalar ve aynalar kalacak geriye. Ben nasıl bu hale geldim? Sormayı düşlemekten bile korktuğunuz bir soru haline gelecek. Zaman geçecek kimseye acımadığı gibi size de acımayacak. Belki unutulmaz olmayı düşlüyorsunuz. Ancak, unutulmaz olmayı değil unutmamayı düşlemelisiniz. Başkalarının sizi unutmasından daha önemli olduğunu zaman geçtikçe anlayacaksınız. Sözcükleri de insanlar gibi unutmaya başlayacaksınız.
Okur Takip Önerileri
Bilimin Kusursuzluk yalanı(!)
Başlıktan da anlaşılabileceği gibi bilim kusursuz mudur? Soru bilim okur yazarları için daima evettir. Çünkü kitaplar kusursuz ve her delilin bize işaret ettiği apaçık bir gerçekten bahseder. Bunun birlikte her türlü anlam arayışının içinde olan özünde natüralist gözüken öğelerde bil son derece açıkça kendini gösteren bir kusur problemi vardır. Dine göre insanlar ve canlılar kusursuz makineler gibidirler. Her türlü ihtiyacı karşılayan bir mekanizma vardır. Ancak bunu uyduran din değil bilimdir. Bilim idealleştirmenin yolunu ararken gördüğü her ilişkiye anlam vermek ister bu çaba da salt nesnel ya da fizik olgulara metafizik bir anlam katar. Eğer evreni varlığıyla anlamanın bir yolu varsa evrenin temel kabulleri olduğunu varsaymaktan başka şansımız yoktur. Ancak doğadaki her şey belirli yaklaşıklıklar yapılarak hesaplanır. Hiçbir hesap gerçeğin kendisi olamaz. Ancak evren açıkça belirli kurallar değilse de fiziksel süreçlerle nizami bir devinim ile kendisini ihtiva ettiğini gösterir. Belirli bir harmoni arayışı da buradan gelmektedir. Evren kusurların içinden çıkan bir canlılığın eseridir. Geçmiş canlılara bakıldığında bugününde kusursuz gözüken ancak hala milyonlarca insanın kusurlu olarak doğduğu bu varoluş kavgasında sonuç belirsizliklerle ilerler. Canlı her zaman eksik ve yarım kalmış bir oluş halindedir. Ya fiziksel ya da zihinsel olarak kusurludur. Bir organ olabileceği en iyi şekle ulaşmış ancak hala milyonlarca kusuru kendisinde taşımaktadır. Evrimin sonunu görmek aslında sonunu gördüğümüzü sandığımız her şey gibi bir başlangıç olduğunu anlamamızı sağlıyor.
Düşüncelerinize bir yol arıyorsanız, yanlış yöndesiniz. Düşünceleri yolu izlemenizi, sizi doğru yola sokacağınıza inandığınız şeyler olmamalı size yol ne olursa olsun adımlarınızı kuvvetlendirecek, itki gücü kazandıracak size ait olan şeyler olmalılar. Bununla beraber düşünceleriniz birer kılıf ve yeti de olmamalılar. Sahip olduğunuz düşünceler aynı resme bakan ancak farklı renklerden etkilenen iki insanı ayırt eden o ufacık bakış olmalı. Öyle ki kendiniz olma yeteneğini kaybetmeyin. Kabiliyetlerinizi de düşünceleriniz olarak benimsemeyin. Bu dünyada gerçek bir olguya sahip çıkmak zor olsa da aslında sahip olduğunuz her şey manevi kabiliyetinizle beraber sizin olan düşünceleriniz. Bunları birer hazine olarak saklamıyor olsanız da baktığınız her yerde onların esrimesini görmektesiniz. Kimisinin düşüncesi hayrettir. Kimi insan sadece hayret duymamasıyla övünür. İnanılmaz egoyu ikisi de paylaşır. Biri kendi muazzamlığıyla hayret düşülecek olanı seçtiğine inanırken öteki de aksi durumda kendi olağanlığının her şeyin olması gerektiği haliyle oluşuna hayretle bakar. Doğrusu belirsiz ancak insan olmanın doğrusu bu egonun varlığını kabullenmek. İnsan her düşüncede bir ego ve kendinin bir izini taşımakla yükümlüdür.