“Bir yurt ki bu, diriler ölü, ölüler diri;
Raflarda toza batmış Peygamberden bildiri.
Bir dilim kuru ekmek; acı suya banayım!
Ve tekrar uyuyayım ve kalkayım ezanla!
Yaşaya dursun insan, hayat dediği zanla…!”
“Uyumak istiyorum; başım bir cenk meydanı;
Harfsiz ve kelimesiz düşünmek Yaradanı.
İlgisizlik, her şeyden kesilmiş ilgisizlik.
Bilmeyiş ki, en büyük ilme denk bilgisizlik.
Usandım boş yere hep gitmeler, gelmelerden;
Bırakın uyuyayım, yandım kelimelerden!”
Gizlilik, gizlilik, sen benim herşeyimsin, seni ele veremem, ben sensiz kalamam. Mistikler ne güzel söylemiş. Sırrımız içimizde kaldıkça ona biz hakimiz. Sırrımız bizden gidince bize o hakimdir. Hakim olmak. Hakim olmak. Kendisine ve her şeye.