İnsanları olduğu gibi kabul etmek yerine sanki boş bir deftermiş gibi çizip karalıyorlardı. Oysa insan bir romandı, insan bir hikayeydi ve geri kalan herkes okumakla yükümlüydü. Herkesin kaygısı bir insanı anlamak olmalıydı, değiştirmek olmamalıydı.
"Gülüp eğlenmeliydim su gibi akmalıydım şu yaşımda ; oysa ağır ağır düşünüyorum geleceği. Kaç gecem daha böyle uykusuz geçecek? Beni felaketler değil düşünmek mahvedecek."
Gülüp eğlenmeliydim,
Su gibi akmalıydım şu yaşımda.
Oysa ağır ağır düşünüyorum geleceği.
Kaç gecem daha böyle uykusuz geçecek?
Beni felaketler değil düşünmek mahvedecek.