Geçerken birbirlerine kendinden emin ve güven dolu bakışlar atan insanların, aslında kalplerinde ailesel sorunların, hastalıkların, geri dönüşü olmayan hataların, bir sürü olumsuz şeyin ağırlığı gizli.
Şehrin gecesi çok karanlık ve sessizdi. Hala dondurucu olduğunu söylemeye bile gerek yok. Punpun'un duygularını sakinleştirecek kadar soğuktu. Kalbindeki kargaşa, soğuk gece esintisi ile donmuştu.
Hergün sessiz kalmak için çabalıyorum, kimsenin işine karışmıyorum, kimseyi rahatsız etmiyorum ya da gereksiz tartışmalara girmiyorum. O zaman neden? Neden her zaman her şeyde batırıyorum?
"Sana gülerler diye korktun değil mi? Ne söylemek istiyorlarsa bırak söylesinler! Diğer insanları baskılayanlar mutsuz bir yaşam sürerler! Eğer senin bir hayalin varsa kimin umrunda? Normal bir hayat sürmek yeterince zordur."
"İnsanlar özgürdür.Gökyüzünde uçamadığımız halde, eğer yapabileceğimizi düşünürsek, neredeyse her şeyi yapabiliriz.Uykumuz geldiğinde uyuyabiliriz.Dilediğimiz her şeyi başlatabilir, ya da durdurabiliriz.Elbette duygularımız ahlak ve toplum kurallarıyla biraz engelleniyor."
bütün ciltler hakkında bir şeyler yazmak istiyorum.
bu seriye başlamadan önce beni bu kadar etkileyeceğini düşünmüyordum. ağır, karanlık psikolojik bir tarafın olduğunu biliyordum ama bu kadar benzer duyguları yaşadığım birinin hikayesini okumak beni değiştirdi.
baştan aşağıya kendi yaşamımı düşündüm. travmalarımı, yaşama amacımı, hedeflerimi, hayallerimi, acılarımı, yaşayamadığım günleri, ölümü...
insanın acıları ile birlikte güçlü olduğunu tekrar hatırlattı bana bu seri. bazen yaşamak çok güç gelir, ölümü merak ederiz bazen de isteriz. ama insan yaşama amacını bulunca kolay kolay kopamıyor yaşamaktan. ben hayallerimi yaşayamadan, var olmadan ölmek istemiyorum.
ne kadar karanlık bir seri gibi gözükse de aslında o karanlık tarafı aydınlığa açılıyor...
konuşacak daha çok şey var ama şimdilik bu kadar...
Oyasumi Punpun'u az önce bitirdim ve oldukça garip hissediyorum. Yılın başından beri her gece uyumadan önce birkaç bölüm, telefondan okuduğum bir mangaydı. İlk başlarda birkaç bölümle başlasam da sonlara doğru elimden bırakamaz bir hale geldim.
Öncelikle çok karamsar, karanlık bir manga olduğunu söyleyebilirim. Manganın sonunda
Üniversite hayatı hemen her şeyiyle kıymetlidir ama bu yollardan geçenlerin tasdik edeceği üzere mezûniyet ile birlikte gelen boşluk hissi çok ağırdır. Bir yetişkin olarak hayata atılmak, dış dünyânın nizamından kendine yer koparabilmek, iş güç peşinde koşup kendi yağında kavrulabilmek, ana babadan bağımsızlığını koparmak... Say say bitmeyecek bir