"Söz konusu..." dedi, çenesi kasıldı ve etrafına baktı. "Kendim olunca iyi değilim. Beceremiyorum işte. Sana çok şey anlatmak ve söylemek istiyorum ama daha önce denemedim. Ben hiç gardımı indirmedim." Gözlerim yaşlarla doldu. "Ama şunu bil..." Elimi tuttu ve sol göğsündeki dövmenin üstüne, kalbine bastırdı. "Buraya en çok sen yakınsın ve yerin burasıyken ben sana karşı ben hep savunmasızım."